Беларусь – наша зямля

Рэдакцыя.

7. Падчас, калі ў Чачні галоўнымі дзеючымі асобамі былі Яндарбіеў і Масхадаў, адбылося шэраг падзей, несумніўна меўшых гістарычнае значэньне ня толькі для чачэнскага народу. Першай з такіх падзей можна назваць ваенную аперацыю  “Джыхад” у 1996 годзе. У яе выніку спачатку Грозны, а затым і ўся Ічкерыя былі вызвалены ад расейскай акупацыі. Давайце на гэты раз паглядзім на даную аперацыю з чачэнскага боку (яе апісаньне, якое падана ніжэй, узята адсюль: http://kavkazcenter.com/russ/content/2009/08/07/67220.shtml; http://kavkazcenter.com/russ/content/2008/08/05/59881.shtml).

Далей »

Рэдакцыя.

5. Пасьля забойства Джахара Дудаева функцыі прэзідэнта чачэнскай дзяржавы Ічкерыя пачаў выконваць Зелімхан Яндарбіеў (гл. фота; на ім Яндарбіеў справа, зьлева – Аслан Масхадаў). Гэты выбітны сын чачэнскага народу нарадзіўся ў Казахстане ў 1952 годзе, але пазьней вярнуўся ў сваё радавое паселішча ў Чачні Старыя Атагі. Працоўны шлях пачаў у 17 гадоў (рознарабочы, муляр). Пасьля службы ў войску, працуючы на буравой, завочна вучыўся на філалагічным аддзяленьні Чачэна-Інгушскага дзяржуніверсітэта, які скончыў у 1981 годзе. Затым працаваў карэктарам у кніжным выдавецтве. У 1985-86 гг. займаў пасаду старшыні Камітэту прапаганды мастацкай літаратуры Саюзу пісьменьнікаў СССР. У перыяд перабудовы заняўся грамадска-палітычнай дзейнасьцю – на момант знаёмства з Дудаевым узначальваў Вайнахскую дэмакратычную партыю.

Далей »

Рэдакцыя.

Учора ў лукашэнкаўскай РБ на дзяржаўным узроўні (з дадатковым выхадным днём) зноў адзначалася гадавіна бальшавіцка-сіянісцкага перавароту на расейскай імперыі, які адбыўся ў 1917 годзе і пазьней быў названы самімі бальшавікамі-сіяністамі “Вялікай кастрычніцкай рэвалюцыяй”. Колькі разоў гэтыя адзначэньні будуць працягвацца, столькі разоў мы будзем нагадваць важкія факты, якія дапамогуць зразумець сапраўдны зьмест таго, што тады адбылося. Таму сёньня падаем ніжэй чарговы факт (дакумент), які выкрывае мэты тых, хто прыйшоў да ўлады на Расеі ў тыя часы (асноўны матэрыял узяты адсюль: http://blange-blange.livejournal.com/13827.html; ілюструецца карцінамі розных вядомых мастакоў з прынцыпова розным стаўленьнем да жанчыны).

Далей »

Рэдакцыя.

У сваім папярэднім выступе, а таксама і ў некаторых ранейшых, Вольга Чацьверыкова настойвала, што адзіным сродкам супрацьдзеяньня заходняму ліберастычнаму дэгенерацтву, галоўным злачынцам-заказчыкам якога зьяўляецца глабалісцкая фінансавая алігархія (яна ж “глабальныя бангстары”, “карпаратакратыя”, “сіянакратыя”), можа быць толькі праваслаўе. Маўляў, толькі яно здольнае аказаць супраціў “на духоўным узроўні” той новай навале, якая насоўваецца на чалавецтва з… “цывілізаванага Захаду”.  Пасьля выяўленьня прынцыповай няздольнасьці каталіцызма супрацьстаяць “новай духоўнасьці” (гэта, спадзяемся, даказана ў шэрагу папярэдніх матэрыялаў), мы вырашылі праверыць, ці сапраўды праваслаўе можа абараніць чалавецтва ад жахаў магчымай ліберастычна-сіянісцкай дэградацыі. А для гэтага вырашылі прааналізаваць паходжаньне і разьвіцьцё гэтай хрысьціянскай канфесіі.  Аднак распачаць давялося здалёк – зь гісторыі Візантыйскай і нават Рымскай імперый. Пачнем з апошняй, бо менавіта тут зарадзілася хрысьціянства як афіцыйная рэлігія (гл. мапу, дзе паказана рымская імперыя на піке сваіх памераў – у пачатку ІІ ст. н.э., пры імператары Траяне).

Далей »

Рэдакцыя.

7. Юдэі: “Хрыстос – юдэйскі фарысей і габрэйскі нацыяналіст, да забойства якога габрэі ня маюць ніякага дачыненьня”.

Ад спадара Пінхаса мы даведваемся, што аказваецца, сярод юдэяў ёсьць тыя, хто сумняюцца ўвогуле ў быцьці на зямлі гістарычнага Хрыста. Цытата: “На процілеглым полюсе поглядаў знаходзяцца тыя, хто ўвогуле лічыць евангельскае апісаньне Ісуса «зборным вобразам», да чаго іх падштурхоўваюць, напрыклад, паралелі паміж вобразам Ісуса і вобразам «Праведнага Настаўніка» Кумранскай грамады … Тыя выказваньні, якія ёсьць аб «Ешуа га-Нацры» (Ісусе Назарыцяніне) у габрэйскіх талмудысцкіх крыніцах, кажуць пра чалавека, які жыў за 150 гадоў да Ісуса евангельскага” (частка 8).

Далей »

Тое, што мы даведаліся пра хрысьціянства ад юдэйскага прапагандыста (гл. папярэдні матэрыял), мы б ніколі не даведаліся, чытаючы ці слухаючы шчырых хрысьціян. На паверхню выйшла інфармацыя, якую ў межах хрысьціянскай культуры прынята сьціпла… ня ўзгадваць (затое рэалістычны сьветагляд патрабуе адваротнага – такое варта ведаць). У якой ступені паданая аўтарам інфармацыя праўдзівая і поўная, трэба разьбірацца адмыслова, прычым, асобна з кожным палажэньнем, бо тэндэнцыйнасьць сьветагляду Пінхаса Палонскага – юдэйскага рэлігійнага філосафа – відавочная. Таму ўлік яго праюдэйскай пазіцыі павінен быць агульным фонам, на якім могуць разглядацца ўсе іншыя справакаваныя аўтарам пытаньні. Тым ня менш, пазіцыя Палонскага выглядае збольшага цэласнай, утрымлівае істотныя факты і, забягаючы наперад, скажам… па сутнасьці пацьвярджае выхвальства Марка Раваджа, выкладзенае ім яшчэ ў 1928 годзе, што хрысьціянства – палітычны праект сіянакратыі (гл. https://nashaziamlia.org/2013/06/16/5793/#more-5793).

Рэдакцыя.

Далей »

У папярэдніх матэрыялах мы прадэманстравалі глыбокі ськепсіс што да ідэі, запрапанавай Вольгай Чацьверыковай, аб магчымасьці выкарыстаньня хрысьціянства для ратаваньня сьвету ад ліберастычнай садамізацыі. І справа ня толькі ў тым, што і каталіцкая, і праваслаўная цэрквы насычаны садамітамі. Усё нашмат сур’ёзьней. Як хрысьціянства можа адолець такую задачу, калі яно заснавана на нацыянальным богу габрэяў Яхвэ?! Марк Равадж і ўвогуле практычна ў адкрытую заявіў (гл. адзін з папярэдніх матэрыялаў), што хрысьціянства – стратэгічны праект глабальнай палітыкі сіянакратыі. Уражаныя гэтымі адкрыцьцямі, мы вырашылі паглядзець на тэму зь іншага боку: а як глядзяць на хрысьціянства апалагеты юдаізму? У сеціве рэкламуецца кніга юдайскага тэолага Пінхаса Палонскага “Дзьве тысячы гадоў разам”. Мы ўзялі ўступную главу зь яе (гл. тут: http://www.uznai-pravdu.ru/viewtopic.php?f=8&t=759), трохі скарацілі, пераклалі й выставілі ніжэй.

Рэдакцыя.

Далей »

Пасьля азнаямленьня з асноўнымі фактамі біяграфіі, варта пазнаёміцца з грамадска-палітычнымі поглядамі Чэ Гевары. Так нас абавязвае зрабіць ня толькі цікавасьць да гэтай неардынарнай асобы і логіка азнаямленьня зь ёй, а й ідэалагічная накіраванасьць нашага сайта. Пералапаціўшы зь дзясятак працаў вядомага рэвалюцыянера, сёньня мы выстаўляем тры найбольш паказальныя (на наша меркаваньне) дакументы, якія былі створаны Чэ Геварам у інтэрвале 1961-67 гг. і ў якіх раскрываюцца погляды камандантэ Чэ на міжнародную палітыку. Матэрыял атрымаўся вялікім, затое ў ім шмат цікавага і павучальнага, у т.л. для людзей з нацыянальна-дэмакратычным сьветаглядам.

Рэдакцыя.

Далей »

Яніс Домбрава, дэпутат Сейму Латвіі, член праўленьня VL-ТБ/ДННЛ

16 сакавіка г.г. у Рызе прайшло штогадовае шэсьце ў памяць аб латышскіх легіянерах, змагаўшыхся супраць расейска-савецкіх захопнікаў Латвіі ў канцы Другой сусьветнай вайны. Большасьць удзельнікаў шэсьця складалі моладзь і людзі сярэдняга пакаленьня. Калону ўзначалілі некалькі депутатаў Сейму Латвіі ад VL-ТБ/ДННЛ. Шэсьце прайшло пасьпяхова, нягледзячы на спробы перашкодаў, якія рабіліся з боку прадстаўнікоў праплачанага Масквой клуба «антыфашыстаў». Мы ведаем, што і расейскія, і “беларускія” ўлады асуджаюць падобныя ўшанаваньні “былах ССаўцаў”. А як усё выглядае з боку прыхільнікаў латышскага супраціву расейскім каланізатам? (узята адсюль: http://rus.delfi.lv/news/daily/versions/yanis-dombrava-s-tochki-zreniya-legionera.d?id=43148050).

Рэдакцыя.

Далей »