Беларусь – наша зямля

Узята з http://nn.by/?c=ar&i=129727 – і нязначна адрэдагавана

5 сутак у катоўні тэрарыстычнай арганізацыі «Данецкая народная рэспубліка» (ДНР) правёў член акруговай выбарчай камісіі Даніла, 30-гадовы жыхар Данецка (з-за небясьпекі для яго жыцьця не называецца прозьвішча і не публікуецца яго фота). Ён распавёў выданьню «Обозреватель» пра тое, хто кіруе дзеяньнямі тэрарыстаў, як выкрадальнікі ўзьдзейнічаюць на закладнікаў, і чаму, знаходзячыся ў палоне, ён спрабаваў скончыць жыцьцё самагубствам.

Далей »

Другі раз даем слова на нашым сайце Сямёну Сяменчанка – камандзіру батальёна “Данбас”. Батальён быў створаны вясной бягучага года з мэтай захаваньня непадзельнасьці Ўкраіны, зьнішчэньня ўзброеных прарасейскіх сепаратыстаў (інтэрвю ўзята адсюль: http://nn.by/?c=ar&i=129546).

Рэдакцыя.

Далей »

У папярэднім матэрыяле мы разьмясьцілі важны дакумент нашага часу – інтэрвю рускага чалавека, які ва Ўкраіне змагаецца за ўкраінскую дэмакратыю. А цяпер падаем ніжэй інтэрвю – яго мы ўзялі з сайта радыё “Свабода” – якое 29 траўня даў гэтаму радыё 27-гадовы нацбол зь беларускага Салігорска Ігар Шчука (гл. фота зьлева). Ён трэці месяц актыўна ўдзельнічае ў ваенных дзеяньнях ва Ўкраіне на баку сепаратыстаў-тэрарыстаў. Называе сябе «палявым камандзірам» і кажа, што мае ў падпарадкаваньні ўзброеных людзей. Год таму Шчуку, якога ня раз затрымлівалі ў Расеі за ўдзел у акцыях нацыянал-бальшавіцкай партыі (НБП), спрабавалі прымусова забраць у беларускае войска. Партыя нацболаў, якой кіруе Эдуард Лімонаў, у Расеі прызнаная экстрэмісцкай і яе дзейнасьць забароненая.

Далей »

Сямён Сяменчанка (псеўданім?), інтэрвю зь якім мы ўзялі адсюль: http://www.belaruspartisan.org/politic/268516/ – гэта камандзір праўкраінскага батальёна “Данбас”. Ён не здымае балаклаву, калі мае зносіны з журналістамі. Сямён рускі па нацыянальнасьці, бацька 4-х дзяцей. Нарадзіўся і вырас на Данбасе, ніколі не рыхтаваў сябе да палітычнай дзейнасьці і, тым больш, ня мог падумаць, што яму са зброяй у руках давядзецца абараняць тэрытарыяльную цэласнасьць Украіны. Камандзір “Данбаса” падкрэслівае, што ваюе ня супраць рускіх, а супраць расейскага фашызму і бандытаў…

Рэдакцыя.

Далей »

Рэдакцыя.

Сталым чытачам нашага сайта напэўна вядомы прынцып “крука ў лесе”, якім мы сімвалічна пазначаем такія сітуацыі грамадска-палітычнага жыцьця, якія паўстаюць зьнянацку і прымушаюць выварочваць вонкі, на грамадскі агляд, такія зьявы сапраўднай рэчаіснасьці, якія “ўладары гэтага сьвету” да таго імкнуліся ўсяляк хаваць ад публічнага сьвятла. Прычына тамніцы ў тым, што “ўладары” – гэта ў абсалютнай сваёй большасьці сацыяльныя паразіты, а таму многае з таго, што яны робяць, зьяўляецца маральна непрыстойным ды юрыдычна злачынным. Такім перад людзьмі й народамі асабліва не пахвалішся… Прычына ж паўставаньня сітуацыі “крука ў лесе” ў нечаканасьці, непралічанасьці падзеі й, як вынік, непадрыхтаванасьці да яе з боку “ўладароў”. Мае значэньне таксама маштаб падзеі. Вось тады, бывае, выварочваюцца такія факты, пасьля якіх многія людзі вымушаныя істотна пераасэнсоўваць свой сьветагляд. У такой сітуацыі тыя, хто заранёў ведаў нейкую аб’ектыўную заканамернасьць, якую іншыя людзі ігнаравалі ці адмаўлялі, могуць дапамагчы іншым хутчэй засвоіць усьведамленьне сапраўднасьці, а міфы – выкінуць з галавы. Давайце сёньня разгледзім адзін факт, які асабліва ўражвае на фоне вайны расейскай імперыякратыі супраць украінскага народу.

Далей »

Рэдакцыя.

Сёньня, 26 траўня, многія інфармацыйныя агенцтвы паведамілі, што прэзідэнтам Украіны яшчэ ў першым туры абраны Пётар Парашэнка (гл. фота). Перад гэтым кіраўнік Цэнтральнай выбарчай камісіі Ўкраіны Міхаіл Ахендоўскі заявіў, што “з 90% апрацаваных пратаколаў (у электронным выглядзе), за пазафракцыйнага народнага дэпутата Пятра Парашэнку прагаласавала 54,2% выбарцаў” (http://nn.by/?c=ar&i=129053).  Многія палітычныя аглядальнікі й палітыкі пачалі абмяркоўваць наступствы гэтай падзеі, ані трохі не сумняючыся ў яе зыходнай праўдзівасьці…

Далей »

Другім рускім нацыяналістам, які хоць трохі ўзьняўся па-над шавіністычна-імперскім бачаньнем “рускага нацыяналізму”, стаў Уладзімір Істархаў.  Ён аб’явіўся ў Сеціве праз два месяцы пасьля выступу Дзёмушкіна па “ўкраінскім пытаньні” (гл. папярэдні матэрыял) у якасьці аднаго з прамоўцаў на мітынгу, які з нагоды 1 Траўня праводзілі ў Маскве розныя арганізацыі “рускіх нацыяналістаў” (гл. фота зьлева). Тэкст яго выступу мы выставілі ніжэй. Хто жадае паглядзець выступ Істархава па відэа, можа зрабіць гэта па наступных адрасах:  http://www.youtube.com/watch?v=oMvZnOyhAx8; http://www.youtube.com/watch?v=EkwML26289w.

Рэдакцыя.

Далей »

На нашым сайце ўжо назьбіраліся невялікія калекцыі з выказваньнямі з нагоды “ўкраінскіх падзей” прадстаўнікоў расейскіх імперыялістаў і расейскіх ліберастаў. Першыя выступаюць у асноўным з пазіцыі абароны інтарэсаў расейскай імперыякратыі, другія – зыходзячы зь інтарэсаў заходняй фінансавай алігархіі. Час на новым вітку паслухаць думкі тых, хто падае сябе як “рускіх нацыяналістаў”, заяўляючы, што ўся іх дзейнасьць накіраваная на абарону інтарэсаў рускага народу. У серыю, якую мы зьбіраемся паказаць далей, мы не ўключылі тых “рускіх нацыяналістаў”, чый сьветагляд  на справе аказваецца… яскрава імперскім. Але паколькі, як высьветлілі мы раней у нашых папярэдніх дасьледваньнях, сярод публічных “рускіх нацыяналістаў” няма ніводнага чыстага рускага нацыяналіста (заўсёды прысутнічае імперскі дамешак; а сапраўднымі рускімі нацыяналістамі аказаліся рускія нацыянал-дэмакраты – Шырапаеў, Штэпа, некаторыя іншыя), усім нам давядзецца гэта проста ўлічваць.  Адзначанае датычыць і Дзьмітрыя Дзёмушкіна (гл. фота). Падаем ніжэй нязначна скарочаную пісьмовую версію яго вуснай прамовы (узяты адсюль: https://www.youtube.com/watch?v=SS1AiJFSNxo#t=260). Яшчэ раз заклікаем улічваць, што Дзёмушкін ня чысты нацыяналіст і што яго выступ быў выстаўлены на Ютубе 3 сакавіка г.г. Імперскія ды некаторыя іншыя залёты выступоўцы мы ў цэлым пракаментавалі.

Рэдакцыя.

Далей »

Выстаўлены ніжэй тэкст – гэта падрабязна запісаны кансьпект лекцыі (але не стэнагарама), якую чытаў студэнтам прафесар Маскоўскага дзяржаўнага інстытута міжнародных дачыненьняў (МДІМА) Валеры Салавей (гл. фота зьлева). Веды, якія ён дае, надзвычай каштоўныя і актуальныя, паколькі лектар – адмысловец у праблеме медыя-маніпуляваньня, і апавядае пра прынцыпы і метады вядзеньня інфармацыйнай вайны (у т.л. на прыкладзе цяперашняй інфармацыйнай вайны, якая адбываецца паміж “Расеяй” і “Ўкраінай”). Ніхто так глыбока яшчэ тэарэтычна не выварочваў сподні бок тэлебачаньня (ТБ). Праўда, спадар Салавей – найверагодней ліберал, што не дазваляе ўсё, што ён кажа, успрымаць за чыстую манету. Там, дзе ён сам намаўляе студэнтам пэўныя памылковыя ўяўленьні, мы падалі свае каментары [як заўсёды, у квадратных дужках]. Хто жадае проста праслухаць лекцыю, можа зрабіць гэта тут: http://www.youtube.com/watch?v=eUq7Sds_9bI ці тут: http://svyatorus.com/video/5398-kak-smotret-novosti-vo-vremya-voyny-instrukciya.html

Далей »

Каб не памыліцца ў сваіх чаканьнях, хочаш ня хочаш, але перыядычна трэба зазіраць у лагер сваіх апанентаў. Таму пасьля інтэрвю Піянткоўскага мы вырашылі паказаць меркаваньне альтэрнатыўнага аналітыка на тую саму сітуацыю – вайсковы напад расейскай імперыякратыі на дзяржаву ўкраінскага народу. Па сваім сьветаглядзе аўтар – ашалелы расейскі імперыяліст. Яго прозьвішча знайсьці не атрымалася, ёсьць толькі псеўда “Вараг”  (атрымліваецца, чалавек выдае сябе за крутога, а на справе жахаецца адкрыць сябе – г.зн., ён ведае, што ён злачынца!). Улічваючы гэтую і дадатковыя прыкметы, мы лічым, што тэкст, паданы ніжэй, найверагодней належыць нейкай групе піяршчыкаў з расейскай канторы “глыбокага бурэньня”, якая ў такой форме таксама актыўна ўдзельнічае ў агрэсіі супраць украінскага народу, зарабляючы на братазабойчай вайне свае злачынныя срэбранікі (тэкст узяты адсюль: http://www.liveinternet.ru/community/lj_varjag_2007/post325009176/; матэрыял суправаджаецца разнастайнымі ілюстрацыямі – сур’ёзнымі й ня вельмі, якія можна знайсьці ў Сеціве). 

Рэдакцыя. 

Далей »

Пасьля таго, як мы сабралі пэўную калекцыю меркваньняў самых розных расейскіх імперастаў па праблеме нападу расейскай імперыі на Ўкраіну (у тым ліку такіх як Кургінян, Жырыноўскі, Кісялёў, Салаўёў, Васерман і нават сам Пуцін – для выказваньняў усіх іх былі характэрныя фанабэрыя, пыха, цынізм, крывадушша і т.п. уласьцівасьці), настаў час паслухаць меркаваньні расейскіх ліберастаў ці людзей блізкіх да іх. Прычым, нас, як ідэолагаў, ня столькі цікавяць выказваньні асуджэньня (такія, напрыклад, як тут: https://nashaziamlia.org/2014/03/13/6692/#more-6692), колькі аналіз і прагноз далейшага разьвіцьця сітуацыі з боку людзей з такім сьветаглядам. З гэтай нагоды падаем ніжэй артыкул вядомага расейскага палітолага, вядучага навуковага супрацоўніка Інстытута геаграфіі Расейскай акадэміі навук Дзьмітрыя Арэшкіна (гл. фота; яго артыкул узяты адсюль: http://www.echo.msk.ru/blog/oreshkin/1291114-echo/; зьвяртаем увагу, што артыкул быў напісаны паўтара месяцы таму).

Рэдакцыя.

Далей »

Рэдакцыя.

Вядома, расейскай імперыякратыі няёмка знаходзіцца перад усім сьветам у кампаніі Зімбабвэ, Кубы, Паўночнай Карэі, Судана, Лу-кі (гл. папярэдні матэрыял). Таму для дасягненьня сваёй злачыннай мэты – зьнішчэньня Ўкраіны як патэнцыйна магутнай і квітнеючай дзяржавы – расейская імперыякратыя ўпарта імкнецца ўцягнуць у сваю шайку Вугоршчыну, Румынію, Польшчу. Мы ўжо апавядалі пра спробу, зробленую Жырыноўскім і накіраваную на стварэньне міждзяржаўнай злачыннай групоўкі для разьдзярбаньваньня Ўкраіны (гл. https://nashaziamlia.org/2014/04/13/6877/). Нядаўна трапілі на чарговую аналагічную спробу (выкананую, найверагодней, па заказу “двухгаловага кураняткі табака”) спакусіць польскага імперскага сьцярвятніка. З прапановай аддаць Польшчы ўсе “Крэсы всходне” выступіла нейкая цьмяная асоба па прозьвішчы Ігар Беркут (гл. фота), якая падае сябе лідарам партыі “Вялікая Ўкраіна” (поўны абсурд: як можа стаць Україна вялікай, калі будзе аддаваць направа і налева свае этнічныя тэрыторыі?…).

Далей »

Рэдакцыя.

Усё пачалося з міністра замежных спраў Расеі Сяргея Лаўрова. Ён, адпрацоўваючы прывілей прыналежнасьці да шэрагаў расейскай імперыякратыі, на днях заявіў, што гэта кіраўнікі краін Захаду вінаватыя ва ўсіх негатыўных працэсах, якія адбываюцца апошнім часам ва і вакол Украіны, і што спробы асудзіць “Расею” за яе напад на Ўкраіну – гэта “перакладаньне на Расею [іх] адказнасьці за тое, што адбываецца там”.  Натуральна, расейскія тэлеканалы тут жа распаўсюдзілі гэтую “глыбокую і вельмі праўдзівую думку”, але і дадалі, што “з такой ацэнкай згодныя многія ўплывовыя эксьперты і дыпламаты – напрыклад, былы дзяржсакратар ЗША Генры Кісінджар” (гл. http://www.1tv.ru/news/print/258526). І тут мы адчулі, што пад дываном нехта заварушыўся…

Далей »

Рэдакцыя.

Расейскай імперскай бюракратыі на чале з Пуціным па ўсім відаць спадабалася тэхналогія, па якой да Расеі быў “далучаны” ўкраінскі Крым, і яны з жаданьнем рынуліся паўтараць апрабаваны сцэнар на тэрыторыі Луганскай і Данецкай вобласьцяў Украіны (гл. мапу Ўкраіны, на якой пазначаны яе паўднёва-усходні рэгіён; больш падрабязная мапа зь пяцьцю ўсходнімі вобласьцямі Ўкраіны падаецца ніжэй).  Аднак сітуацыя тут значна адрозьніваецца ад крымскай па трох прынцыповых рысах: па-першае, доля рускіх на Луганшчыне і Данеччыне істотна мешная, чым у Крыме; па-другое, тут няма расейскіх вайсковых кантынгентаў, што ўскладняе магчымасьць зьяўленьня “зялёных чалавечкаў”, а, па-трэцяе, новае кіраўніцтва Ўкраіны, а таксама ўкраінскія вайскоўцы за апошні месяц трохі апрытомнелі й пачынаюць аказваць – у адрозьненьне ад крымскай сітуацыі – усё большы супраціў расейскім агрэсарам й іх калабарантам зь мясцовых. З-за гэтых прычын Пуціну і яго падзельнікам давялося карэктаваць сцэнар імперскай анэксіі Данеччыны і Луганшчыны. У выніку яны зрабілі акцэнт на імітацыі “ўсенароднага рэферэндуму”, які й адбыўся ўчора, 11 траўня 2014 г.

Далей »

Рэдакцыя.

Відаць, самы час паслухаць інтэрпрэтацыю падзей у і вакол Украіны з вуснаў самаго Пуціна. Давайце, каб  настроіцца, пачнем з апісаньня таго, што зафіксавана ў “Расейскай газеце” ад 20 сакавіка 2014 г. №6336 (паводле http://www.rg.ru/2014/03/20/crym.html): “18 сакавіка 2014 г. – абедзьве палаты Федэральнага сходу – Дзярждума і Савет Федэрацыі – сабраліся ў Георгіеўскай залі Крамля, каб заслухаць пазачарговае Пасланьне прэзідэнта РФ Уладзіміра Пуціна ў сувязі са зваротам Рэспублікі Крым і горада Севастопаля аб прыёме ў склад Расейскай Федэрацыі. Дэпутаты Дзярждумы, члены Савету Федэрацыі, кіраўнікі рэгіёнаў і прадстаўнікі грамадзянскай супольнасьці сустрэлі першыя словы Пуціна стоячы, бурнымі апладысьментамі. Напэўна, раней ні адзін выступ прэзідэнта Ўладзіміра Пуціна не суправаджаўся такімі эмацыйнымі рэакцыямі – дэпутаты Дзярждумы і члены Савету Федэрацыі ўскоквалі з месцаў, выкрыквалі ўхваляльныя лозунгі, хапаліся за рукі, крычалі «Ўра!» [нарэшце расейскіх імперастаў “падкармілі”… – Рэд.]. Усё гэта было вельмі эмацыйна… Затым ў Георгіеўскай залі Вялікага Крамлёўскага палаца была падпісаная гістарычная дамова аб прыняцьці Крыма і Севастопаля ў склад Расеі. Свае подпісы пад дакументам паставілі Уладзімір Пуцін, кіраўнік Дзяржсавету Крыма Уладзімір Канстанцінаў, прэм’ер рэспублікі Сяргей Аксёнаў і ўпаўнаважаны прадстаўнік Севастопаля Аляксей Чалы (гл. фота)” (канец цытаты). Але гэта ўсё для нас – фармальнасьці. Час паслухаць самаго Пуціна.

Далей »

Рэдакцыя.

Заўтра 9 траўня. Усе прыхільнікі былога Савецкага Саюзу і магчымасьці яго рэстаўрацыі, прыхільнікі сучаснай расейскай імперыі, а таксама камуністычнай ідэалогіі будуць адзначаць гэтую дату як сваё адно з самых галоўных  сьвятаў. Хаця тут ёсьць прынцыповае пытаньне: а беларусы, украінцы, іншыя народы не ўдзельнічалі ў змаганьні зь германскім нацызмам, ці яны не паўнапраўныя саўласьнікі вялікай перамогі? Вядома, удзельнічалі, вядома, саўласьнікі. Прычым, удзел, напрыклад, беларусаў-літвінаў, калі лічыць па адноснай колькасьці ахвяр, пакладзеных на алтар Перамогі, большы, чым у любога іншага народу! Але ці шмат разоў вы пачуеце гэты факт з расейскіх СМІ, якія запаланілі (дзякуючы Лу-ку) нашу інфармацыйную прастору? Вельм верагодна, што такая заўвага не прагучыць адтуль ні разу… Замест гэтага нам увесь час будуць казаць пра Савецкі Саюз, “вялікі рускі народ” (у адпаведнасьці з новай прапагандысцкай модай), больш ці менш празрыста намякаючы пры гэтым, што мы – беларусы-літвіны – некаму нечым абавязаныя… А таксама нам у нос будуць тыцкаць “георгіеўскімі” стужачкамі, быццам тыя зьяўляюцца ня сімвалам расейскага імперыялізму, а галоўнымі сімваламі перамогі над фашызмам (хутка моладзь пачне думаць, што над Берлінам у траўні 1945-га залунаў не чырвоны сьцяг, а… чорна-жоўты паласаты). Такая вось падмена сімвалаў…

Далей »