Беларусь – наша зямля

Рэдакцыя.

Адзін зь недахопаў дарослай людскай большасьці ў тым, што яна, нібы малыя дзеці, “хоча верыць”, што любыя перамены вядуць да лепшага. Удумлівая меншасьць ведае, што, каб так здарылася, трэба прыкладаць адмысловыя разумовыя ды фізічныя высілкі! Часта – вялікія, бо само па сабе “Лепшае” зь неба ня зваліцца, а лёс (у т.л. лёс краіны), будучы пушчаны на самацёк, хутчэй прывядзе да горшага. Занадта шмат вакол нас драпежнікаў ды шакалаў… Мы, як толькі зразумелі, што гістарычны час набліжае Беларусь да істотных перамен, увесь час імкнемся зьвярнуць увагу нашых чытачоў на гэтую простую думку. Вынікі ёсьць, але малыя. Таму сёньня выстаўляем матэрыял, які нядаўна пачаў гуляць па Сеціве (яго аўтар нейкі расеец “А.Паўлаў”), і ў якім гаворыцца пра страшную небясьпеку, якая пагражае нашаму народу, калі мы ня будзем дастаткова пільнымі. Матэрыял ілюструецца карыкатурамі “Ёлкіна”, які паказвае, каму на справе пазарэз патрэбна т.зв. “интеграция”.

Далей »

Рэдакцыя.

Цяпер, пасьля лепшай арыетацыі ва ўнутры- і вакол-беларускай гамадска-палітычнай сітуацыі, можна перайсьці да аналізу асноўных падзей апошніх двух тыдняў. Яны нечакана “выбухнулі” на фоне паступовага сьціханьня маштабных падзей на вуліцах нашых гарадоў (на што несумніўна паўплывалі псіхічная стомленасьць людзей, рэпрэсіі з боку оркаў рэжыму, пэўнае расчараваньне ў “новай апазіцыі”) і азнаменавалі сабой пераход рэвалюцыі пратэсту ў новую фазу. Можна было чакаць, што ў сувязі з азначанай хадой падзей у Беларусі найперш актывізуюцца зь нейкімі новымі прапановамі і метадамі дзеяньня “апазіцынеры-2020”. Аднак першым, хто “падкінуў дроваў” у падзеі найноўшай гісторыі Беларусі, аказаўся сам Лу-ка.

Далей »

Рэдакцыя.

Многія кажуць, што ўжо ведаюць Лу-ку, “як аблупленага” ­– настолькі, што ўжо глядзець на яго ня могуць… Аднак перад тым, як казаць пра тых, хто ірвецца яму на зьмену, варта нагадаць некаторыя забытыя факты пра Лу-ку, якія дапамогуць паставіць правільныя пытаньні ў дачыненьні да яго “зьменшчыкаў”. Памятаеце, т. Лу-ка спачатку, у 1994-м, быў “усенародна абраным ПП РБ”? Аднак пазьней аказаўся “аўтарытарным кіраўніком”, яшчэ пазьней – “апошнім дыктатарам Еўропы”, а сёньня ўжо чутно пра “тыранію ў Беларусі”… Між тым Лу-ка, якім ёсьць цяпер, такім і быў 26 гадоў таму! Першы “рэферэндум” зь вяртаньнем БССРаўскай сімболікі і, фактычна, адменай дзяржаўнасьці нашай мовы адбыўся, дзякуючы Лу-ку, яшчэ ў 1995-м. Зьбіцьцё і выкіданьне дэпутатаў-галадоўнікаў з авальнай залы беларускага Парламенту (гл. фота ўверсе) адбылося тады ж і па яго загадзе. Праз год Лу-ка пры падтрымцы з Расеі і ўвогуле разганяе Вярхоўны Савет і фактычна прызначае свой ВС – “ручны ды ператраханы” (у 1996-м ужо чарговая частка ВС на чале з Сямёнам Шарэцкім, дарэчы, вельмі прыстойным чалавекам, не пагадзілася з такімі падзеямі – засталася ў апазіцыйным ВС, які, аднак, праіснаваў нядоўга). Літаральна яшчэ праз пару гадоў у Беларусі пачалі “зьнікаць” многія ключавыя фігуры апазіцыі, прычым, настолькі далёка, што дасёньня не вярнуліся… Усё адзначанае і рознае іншае было больш за 20 гадоў таму. Уяўляеце, колькі гадоў мы страцілі? Між тым, ужо тады, у сярэдзіне 1990-х, было шмат людзей, якія “цалкам прачыталі” Лу-ку. Аднак на іх заклікі маса ў сваёй большасьці рэагавала маўчаньнем. Чаму не абуралася так, як цяпер? А таму, што заўвагі прыстойных людзей тады маса лічыла неістотнымі на фоне абяцаньняў “пабудаваць нябачаную ў Сьвеце дзяржаву”, якія гучалі з боку  “ўсенародна-абранага”. Многім, хто належыць сёньня да “ачунялых”, спатрэбілася страціць да чвэрці стагоддзя ўласнага жыцьця (!), каб нарэшце і ў іх галовах “туркнула”… Аднак цяпер многія ачараваныя Ціханоўскай, і зноў ня вераць папярэджаньням дальнабачных, патрыятычных беларусаў, нават не задумваюцца аб магчымасьці прыходу на месца Лу-кі 1 Лукі 2. Няўжо хочуць страціць яшчэ чвэрць стагоддзя жыцьця? Напэўна, не. Проста ня думаюць. Відаць, яшчэ замала страцілі, каб назапасіць дастаткова жыцьцёвага досьведу. Каб гісторыя не паўтарылася, давайце прыгледзімся да кіраўнікоў “новай апазіцыі”…

Далей »

(узята адсюль: https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/RC-9-2020-0271_EN.html; перакладзена і выдзелена рэдакцыяй)

Далей »

Рэдакцыя.

Зьбіцьці беларусаў і зьдзекі над імі пачаліся ў гэтым годзе яшчэ 9 жніўня адразу пасьля закрыцьця выбарчых участкаў, працягваліся больш за месяц, адбываюцца і цяпер. Напрыклад, 13 верасьня ў нашай Горадні на вуліцы Горкага беларусаў таксама хапаˊлі оркі Лу-кі, якія прыехалі на аўтобусах з чорнымі вокнамі і ў аўтазаках – разам было 9 адзінак тэхнікі (гл. фота версе справа, жоўтыя стрэлкі паказваюць на 7 адзінак тэхнікі, дзьве ня ўвашлі ў кадр). Зь іх павыскоквалі АМАПаўцы і пачалі хапаць людзей (па назіраньнях некаторых сябраў рэдакцыі, больш за палову затрыманых былі… жанчыны). У многіх прысутных, асабліва тых, хто калісьці наглядзеўся савецкіх фільмаў пра вайну, уся гэтая аперацыя адразу стала выглядаць, як нямецкі хапун на нейкім кірмашы ў час акупацыі Беларусі ў Другой сусьветнай вайне. Такая асацыяцыя аўтаматычна выклікала патрэбу разам крычаць: “Фа-шыс-ты! Фа-шыс-ты!”.

Далей »

Інтэрвю для радыё “Рацыя” (слухаць тут – https://www.racyja.com/hramadstva/ales-astrouski-belaruski-narod-musi/)

РР: Беларусы цягам апошняга тыдня паказалі сваю салідарнасьць. Выйшлі. У абсалютна неспадзяваны спосаб паказалі прыхільнасьць да нацыянальных каштоўнасьцяў. Супраць дыктатуры. Але найважнейшым матывам выхаду стаў гвалт, несувымерны з нармальным разуменьнем грамадзяніна – мірнага чалавека, які жыве ў цэнтры Еўропы.

Далей »

Пратэстны рух у Беларусі пераходзіць у фармат “крок наперад – два назад”. Лукашэнкаўцы пераходзяць у наступ. У той жа час эканамічны крызіс праз пратэсты грамадства праяўляе сябе ў падзеньні курса беларускай валюты, што негатыўна паўплывае на дабрабыт беларусаў. Пра ўсё гэта з радыё “Рацыя” гутарыў Сяргей Высоцкі – старшыня АК Беларускай партыі Свабоды – Самаабарона (узята адсюль: https://www.racyja.com/palityka/syargej-vysotski-patrebna-suryoznaya-kan/?fbclid=IwAR0PwXK8HwqMHiOGvtDqG7dtszk7rfP2d_rYxLnGr-qCJOdFas8dW_jnD8I).

Далей »

Рэдакцыя.

Сёньня 14 жніўня 2020 г., пятніца. Прайшло чацьвёра сутак пасьля завяршэньня “выбараў” у Беларусі, ідуць пятыя. Ужо адбыліся дастаткова шматлюдныя пратэсты з новымі варыянтамі паводзін пратэстоўцаў, якіх раней не было (у прыватнасьці, былі напады на АМАПаўцаў). Ужо вядома пра затрыманьне тысяч людзей па ўсёй Беларусі, пра першыя сьмяротныя ахвяры (у аднаго маладзёна, па афіцыйных зьвестках, “у руках выбухнула самаробная граната”, другі сканаў у шпіталі пасьля “знаходжаньня ў міліцэйскім пастарунку”). Паступілі першыя зьвесткі пра пачатак страйкаў на прадпрыемствах… Многія, хто ўчора стаяў уздоўж дарог па ўсёй Беларусі (у т.л. у нашай Гародні), знаходзіліся ў эйфарыі. Мы палітычна нашмат больш дасьведчаныя ад абсалютнай большасьці пратэстоўцаў, таму думаем пра тое, што на самай справе адбываецца, і што будзе пасьля гэтых забурэньняў. Паколькі ўжо сёньня стала дастаткова верагодным, што Лу-ка наўрад ці надоўга захавае сваю ўладу, ключавое пытаньне гучыць так: хто скарыстаецца з гэтага змаганьня беларусаў за свабоду? Ці можа галоўным выгадаатрымальнікам аказацца расейская імперыякратыя? Альбо глабалісцкая фін.алігархія? А, можа, гэтыя соцыяпаразітныя сілы дамовіліся паміж сабой і ўжо падзялілі нашу зямлю, уладу і ўласнасьць на ёй? Сёньняшні матэрыял мы склалі з выказваньняў вядомых людзей, якія хаця б трохі закраналі адзначанае пытаньне (для наступных нашых высноў пра іх і для гісторыі).

Далей »