Беларусь – наша зямля

Рэдакцыя.

18 чэрвеня г.г. па радыё “Свабода” пад загалоўкам “Беларускія і расейскія дэмакраты шукаюць альтэрнатыву” Уладзімер Глод перадаў рэпартаж, які пададзены ніжэй (адрас у сеціве http://www.svaboda.org/articlesfeatures/politics/2007/6/7B5BE516-B85B-4FF7-A0FD-7539EDD44CC3.html).

Далей »

Падаем два артыкулы Яўгена Мурашкі (сябра БНФ, палітычны ўцекач, цяпер знаходзіцца ў Нямеччыне), якія таксама прысьвечаны “аб’яднанай апазіцыі”. Першы зь іх быў напісаны да Кангрэса “Дэмсілаў”, другі – пасьля. Ілюстрацыя да гэтых артыкулаў зроблена на падставе аднаго з малюнкаў з http://belzhaba.com.

Рэдакцыя.

Далей »

Зянон Пазьняк (фрагмент артыкула “Развагі пра беларускія справы” ад 6 лютага 2005 г.; узята з сайта http://zianonpazniak.de)

Калі мы скампанавалі матэрыялы, атрыманыя ад прадстаўнікоў Partal Prauda (гл. 7 артыкулаў, разьмешчаных раней), стала відавочна, што яны дадаткова пацьвярджаюць тое, пра што ўвесь час пішам і мы. Галоўныя падзеі ў навакольным зь Беларусьсю сьвеце, як і ў ёй самой, можна ахарактарызаваць некалькімі тэндэнцыямі, якія беларускія дэмакраты ня маюць права не ўлічваць: Заходняя Еўропа выразна дэградуе ў дэмаграфічным, маральна-псіхалагічным, ідэйным, экалагічным ды іншых асьпектах (1-я тэнтэнцыя); Цэнтральная Еўропа ўпарта працягвае спрабаваць выйсьці з-пад шматсотгадовага імперскага панаваньня ўсходняй імперыі (і гэта адзіная станоўчая тэндэнцыя, якая назіраецца; дай Бог, каб яна не спынялася; 2-я); расейская імперыякратыя, напіўшыся нафты паняволеных народаў, нібы вампір крыві, ажывае і пачынае займацца сваёй звыклай справай – выкарыстоўваць самыя розныя прыёмы злачынна-разбуральнага ўзьдзеяньня з мэтай зноў падпарадкаваць сабе блізкія і далёкія народы ды іх краіны (тысячу разоў сказана: яе характар угаворамі ня выправіць; 3-я); прыўладная ў Беларусі бюракратыя – цяперцы – нібы жучкі-дрэваточцы працягвае разбураць асноўныя слупы беларускай дзяржаўнасьці – мову, культуру, эканоміку, дэмакратыю, незалежнасьць і г.д., праводзячы палітыку этнацыду, генацыду і здачы дзяржавы беларускага народу ў расейскую імперыю (пад лозунгам “Тут і цяпер” уся гэта брація цяперцаў такім абсалютна злачынным коштам разьлічвае задаволіць свае абмежавана-эгаістычныя інтарэсы ў бліжэйшы час і ў будучыні; 4-я). Усё гэта азначае, што сітуацыя ў Беларусі й вакол яе ў параўнаньні з пачаткам 1990-х кардынальна зьмянілася. У горшы бок – абвастрылася, пагоршылася. У сувязі з гэтым пытаньне пра стан “аб’яднанай апазіцыі”, куды яна рухаецца ў новых палітычных сілавых палях – зьяўляецца надзвычай актуальным. Таму мы даўно сочым за гэтай праблемай, будзем сачыць і далей. Сёньня вашай увазе падаюцца думкі Зянона Пазьняка на гэты конт 2-гадовай даўніны, якія застаюцца актуальнымі. Некаторыя моманты мы вымушаныя былі пракаментаваць.

Рэдакцыя.

Далей »

Далей »

Рэдакцыя (паводле радыё “Свабода” за  8 чэрвеня 2007)

Далей »

Алесь Астроўскі

1. Перадгісторыя майго ўделу у К“АДС”.

26-27 траўня г.г. у Менску ў памяшканьні Дома культуры аўтазаводу адбыўся Кангрэс “Аб’яднаных дэмакратычных сілаў” Беларусі (далей, К“АДС” ці Кангрэс). Калі арыентавацца на фармальныя крытэры, арганізаваны ён быў добра. Я быў яго пасіўным удзельнікам (выступіць не далі, пра гэта пазьней) і таму гатовы шчыра распавесьці чытачам сайту галоўныя ўражаньні й факты, якія маюць значэньне для больш глыбокага асэнсаваньня ўсяго таго, што адбываецца ў нетрах г.зв. “аб’яднанай апазіцыі”.

Далей »

Літаральна ўчора на свабоду выйшлі два вядомыя беларускія палітвязьні – Павел Севярынец і Мікалай Статкевіч (з чым мы іх, безумоўна, віншуем!). Яны пачалі даваць інтэрвю. Так, учора вялікая размова адбылася ў час “Начной Свабоды” паміж Паўлам Севярынцам і Вольгай Караткевіч. Падаем найбольш цікавыя, на наш погляд, фрагменты гэтай размовы.

Рэдакцыя.

Далей »