Працяг інтэрвю кандыдата філасоўскіх навук, палітолага Уладзіміра Роўды.
nashaziamlia.org
Асьветна-адукацыйны, грамадазнаўчы сайт для беларусаў: аналіз, прагноз, сілы, інтарэсы, сьветагляды, ідэі, ідэалогіі, праграмы, мэты.
Працяг інтэрвю кандыдата філасоўскіх навук, палітолага Уладзіміра Роўды.
Інтэрвю кандыдата філасоўскіх навук, палітолага Уладзіміра Роўды, якое ён даў два гады таму галоўнаму рэдактару украінскага часопіса “Адкрытае грамадства” Міхалу ПЛІСКО (узята з сайта: http://elib.org.ua/politics/ua).
Рэдакцыя
Нядаўна радыё «Свабода» праанансавала апошнюю кнігу «філёзафа, мэтадоляга і палітоляга» Уладзімера Мацкевіча. У анонсе сказана, што кніга “Насуперак відавочнаму” ўключыла «шматлікія артыкулы аўтара, якія ахопліваюць самыя розныя аспэкты сучаснай палітыкі. Як адзначаецца ў прадмове да выданьня, “Уладзімер Мацкевіч працягвае цаглінка за цаглінкай СТВАРАЦЬ КАНЦЭПЦЫЮ БЕЛАРУСІ – ТОЕ, ЧАГО НЯМА, АЛЕ ПАВІННА БЫЦЬ”. Кніга надрукавана ў Санкт-Пецярбурзе накладам 1000 асобнікаў».
Рэдакцыя.
Вось вы і прачыталі невялікую падборку з матэрыялаў, выстаўленых на афіцыйным сайце радыё «Свабода» толькі за апошнія дні. І калі вы нармальны беларус, у вашай душы напэўна ўзьнікла шмат думак, пытаньняў, пачуцьцяў… Ці ня праўда?
Далей »
Рэдакцыя.
Як гаворыцца, усё пазнаецца ў параўнаньні… Вось давайце і параўнаем некалькі кароткіх матэрыялаў, якія разьмешчаны ніжэй (пазначаны лічбамі). Усе яны ўзяты з сайта радыё “Свабода” за другі тыдзень гэтага месяца.
Уладзімір Падгол
Уладзімір Падгол
Табліца. Псіхалагічныя элементы структуры таталітарнага менталітэту беларусаў
Уладзімір Падгол
Далей »
Дадзеным артыкулам Уладзіміра Падгола мы завяршаем прадстаўленьне матэрыялаў раздзела «Сучасная сацыяльна-псіхалагічная сітуацыя» канферэнцыі «Беларуская нацыянальная ідэя» (Гародня, 18-19 красавіка 1999 г.). Аўтар – кандыдат філасофскіх навук, дацэнт. На час правядзеньня канферэнцыі прадстаўляўся таксама «кіраўніком інфармацыйна-аналітычнага цэнтра Прэзідыюма Вярхоўнага Савета 13-га скліканьня, дэканам факультэта псіхалогіі Народнага універсітэта «Філаматаў»» (Менск).
Рэдакцыя.
Далей »
Ігар Макарэвіч
1.
Вось і дачакаліся…
Хамы ды ўсялякае чыноўніцкае быдла ўзяліся вырашаць за нас, якой мовай нам карыстацца. Аднак я ўжо не здзіўляюся пазіцыі нашых “інтэлектуальных лідараў”. Акрамя канстатацыі факту ды дэманстрацыі адмоўнага стаўленьня БОЛЬШ НІЧОГА НЯ БУДЗЕ! Аплёваныя ізноў абатруцца ды паплятуцца… Здавалася б – вось тая зачэпка, ад якой можна было б пачаць фармаваньне новых палітычных паводзінаў.
Дадзеным артыкулам Валера Санько працягваем прадстаўляць матэрыялы раздзела «Сучасная сацыяльна-псіхалагічная сітуацыя» канферэнцыі «Беларуская нацыянальная ідэя» (Гародня, 18-19 красавіка 1999 г.). Аўтар – пісьменнік, доктар народнай медыцыны (Менск).
Рэдакцыя.
Дзве жанчыны, усходніца і заходніца, аднолькава не прымалі гультайства, курэння, мат-перамат, п’янства. Абедзве распаўсюджванне лаянкавай і курава-алкагольнай наркаты ў Беларусі звязвалі з бальшавікамі і ўсходнікамі.
1.
САЮЗ БЕЛАРУСКІХ ПІСЬМЕНЬНІКАЎ ПАКУЛЬ ТОЛЬКІ ВЫСЕЛІЛІ З ДОМУ ЛІТАРАТАРА
30 жніўня АДБЫЛОСЯ ВЫСЯЛЕНЬНЕ Саюзу беларускіх пісьменьнікаў з Дому літаратара. Кіраўнік спраў Адміністрацыі прэзыдэнта Аляксандар Кулічкоў адмовіў Саюзу ў арэндзе нават невялікага пакойчыку ў будынку на Фрунзэ,5, які цяпер належыць Галоўнаму гаспадарчаму ўпраўленьню Адміністрацыі прэзыдэнта, а раней – СПБ. Пісьменьнікі ЎЛАСНАРУЧНА ВЫНЕСЬЛІ з мэмарыяльнага пакою Максіма Танка партрэты клясыкаў беларускай і ўсясьветнай літаратуры й склалі іх ды іншую маёмасьць у падвальным памяшканьні Дому літаратара. Спускаючыся туды, Лявон Баршчэўскі з горкай іроніяй заўважыў, што гэта яшчэ не расстрэл: “Калі ўспомнім, што 29 кастрычніка 1937 году адным махам расстралялі 24 беларускіх пісьменьніка, то сёньняшнія падзеі сьведчаць: чалавецтва ўсё ж ідзе наперад, і пакуль яшчэ да гэтага не дайшло – пісьменьнікаў не расстрэльваюць” [пакуль! – Рэд.].
Далей »
Віталь Хромаў, Алесь Астроўскі
Два ранейшыя матэрыялы рускіх шавіністаў – Уверава, Салтана, Шчарбатага (пра тое, што гэта менавіта шавіністы, а не нацыяналісты, мы яшчэ пагаворым; яны хутчэй за ўсё выступаюць яшчэ і «пад псеўдамі»), разьмешчаныя ў якасьці папярэдняй ілюстрацыі на нашым сайце, натхнілі нашу рэдакцыю на фармуляваньне яшчэ двух прынцыпаў Беларускай дактрыны. Як вынікае з назвы дадзенага артыкула, гэтыя прынцыпы датычаць дэмаграфічнай будучыні нашага народу і тэрытарыяльных узаемаадносін з той дзяржавай, якая будзе на месцы расейскай імперыі й пажадае мець добрыя ўзаемадачыненьні са сваім беларускім суседам-братам (г.зн. з намі).
Сяргей Кавалёў
Сяргей Кавалёў
Сяргей Кавалёў
Працягваем прадстаўляць матэрыялы міжнароднай навукова-практычнай канферэнцыі «Беларуская нацыянальная ідэя» (Гародня, 18-19 красавіка 1999 г.). На гэты раз гэта будуць тры артыкулы з раздзела «Сучасная сацыяльна-псіхалагічная сітуацыя». Першы зь іх (пададзены зь некаторымі скарачэньнямі) належыць пяру Сяргея Кавалёва. У час правядзеньня канферэнцыі ён адрэкамендаваўся кандыдатам гістарычных навук, дацэнтам кафедры беларусазнаўства Віцебскага дзяржаўнага тэхналагічнага універсітэта (Віцебск).
Дадаткова зьвяртаем увагу, што зыходзячы з самых шырокіх дэмакратычных пазіцый, рэдактары зборніка надрукавалі ўсе матэрыялы, якія былі дасланыя для ўдзелу ў канферэнцыі. Магчыма, гэта было памылкай, а, магчыма, і не… Каб уладкаваць сітуацыю – і выставіць артыкул на нашым сайце, і падкрэсьліць нязгоду з шэрагам аўтарскіх пасылаў і кантэкстуальных тэндэнцый – мы дазволілі сабе даволі шматлікія каментары [як заўсёды, у квадратных дужках]. Іх аўтары Алесь Астрўскі й Віталь Хромаў. І хаця гэтыя каментары істотна абцяжарваюць чытаньне, гэта менш важка ў параўнаньні з магчымасьцю атрыманьня досьведу крытычнага аналізу тэкстаў з сумніўнымі якасьцямі.
Рэдакцыя.
Валеры Буйвал (з сайта: www.bielvied.com)
Памятаю расповяд аднаго актыўнага ўдзельніка польскай “Салідарнасьці” – змагарнага руху 1980-х гадоў. Войтэк казаў, што пасьля абвяшчэньня генэралам Ярузэльскім ваеннага становішча ў сьнежні 1981 г. арыштаваныя змагары “Салідарнасьці” убачылі некаторых са сваіх нядаўніх паплечнікаў у мундзірах з пагонамі. Вядома, што польскі камуністычны рэжым і ягоныя спэцслужбы меркавалі стварыць прафсаюзік пад назвай “Салідарнасьць” і псэўдаапазыцыйнымі дзеяньнямі завесьці пратэст польскага народу ў тупік. Нічога ў іх ня выйшла. У “Салідарнасьць” у 1980 г. на працягу лічаных дзён запісалася 10 мільёнаў чалавек, вызначыліся сапраўдныя, а не падстаўныя лідары – і паліцэйская порхаўка ляснула, пачалося сапраўднае змаганьне супраць камуны і савецкай акупацыі.
Янка Базыль (з сайта: www.bielarus.net)
Зянон Пазьняк (з сайта: http://www.zianonpazniak.de)
Мы спадзяемся на перамены і стараемся набліжаць той час, калі разваліцца гэты антыбеларускі рэжым на Беларусі і зыйдзе ў нябыт. Тым часам мы павінны тлумачыць сябрам нашай партыі Фронту і прыхільнікам Адраджэньня, што ў выніку пераменаў і ў выніку ўпадку рэжыму Лукашэнкі да ўлады ў Беларусі могуць прыйсьці зноў АНТЫБЕЛАРУСКІЯ ГРУПЫ.