nashaziamlia.org
Асьветна-адукацыйны, грамадазнаўчы сайт для беларусаў: аналіз, прагноз, сілы, інтарэсы, сьветагляды, ідэі, ідэалогіі, праграмы, мэты.
Віктар Увераў (паводле ariru.info/doc/?id=3117)
На нашым сайце ёсьць матэрыялы, прысьвечаныя выкрыцьцю сапраўднага аблічча Рускай праваслаўнай царквы Маскоўскага патрыярхату (РПЦ МП), якая пакуль дамінуе і ў нашай Беларусі. Матэрыял, які падаецца ніжэй, мае сваю каштоўнасьць – у сеціве ён выстаўлены рускімі людзьмі (дакладней, рускімі шавіністамі), якія скарысталі добрую нагоду для аналагічнага.
Рэдакцыя.
Міхаіл Галдзенкоў (паводле n-europe.eu/content/index.php?p=49)
Масковія (сэрца Расеі) не размаўляла па-расейску [на цяперашняй мове расейцаў-маскоўцаў. – Рэд.] да самых Пятроўскіх часоў… Здаецца, гэта лухта, якой і быць ня можа, але факты – рэч упартая. І гістарычныя факты, якія стагоддзямі хавалі царскія гісторыкі, гавораць толькі пра адно – гэта было так.
Віталь Куплевіч
Пасьля Другой сусьветнай вайны пачалася «халодная вайна». «Жалезная заслона» падзяліла Эўропу паводле ідэалягічна-палітычнай прыкметы на Заходнюю, дзе паводле марксіскага сьветапогляду панавала капіталістычная грамадзка-эканамічная фармацыя на апошняй стадыі (імпэрыялізм) і Ўсходнюю, дзе пачалі будаваць камуністычную грамадзка-эканамічную фармацыю на першай стадыі (сацыялізм). Такі падзел не датычыў заможнасьці/беднасьці краін, а ні ўзроўню іх разьвіцьця, і прымаўся як на Ўсходзе, так і на Захадзе (!).
Віталь Куплевіч
Непрызнаныя дзяржава – краіна якая валодае частковым, абмежаваным, або поўным сувэрэнітэтам, але не прызнана іншымі дзяржавамі, або прызнана адной ці некалькімі дзяржавамі.
Сяргей Высоцкі, кіраўнік Беларускай Партыі Свабоды (БПС), каардынатар Беларускага Нацыянальнага Дэмакратычнага Цэнтра (БНДЦ) у Кіеве.
Гэты тэкст ёсьць выступам сп-ра Высоцкага на Форуме NATO, які ў пачатку чэрвеня г.г. адбыўся, ужо другі раз, у самастойнай Украіне. Кожны можа пераканацца, чым адрозьніваецца выступ сапраўднага беларускага дэмакрата, накіраванага на аб’ектыўныя інтарэсы беларускага народу, ад выступаў у аналагічных абставінах любога прадстаўніка аб’яднанцаў, для якіх “беларускі народ – гэта абстракцыя”.
Рэдакцыя.
Паводле ariru.info/doc/?id=3113
Нарастаньне напружанасьці паміж Расейскай імперыяй і Украінай многімі заўважана і з другога боку – у самой Расеі. Як гэтую сітуацыю ацэньваюць расейскія шавіністы, якія наступствы прагназуюць. Ім і слова для прэзентацыі іхняй даволі экзатычнай гіпотэзы. Ня будзем хаваць, у рэдакцыі стаўленьне да гэта артыкула было неадназначным: ад “поўная лухта” да “цікавае меркаваньне”. Сышліся на “няхай будзе”…
Рэдакцыя.
Паводле kavkazcenter.com/russ/content/2008/06/18/58955.shtml
На ўкраінскім ваенна-гістарычным форуме робяцца спробы спрагназаваць хаду гіпатэтычнай вайны паміж Украінай і Расейскай імперыяй [падзеі апошніх месяцаў, асабліва паводзіны расейскай імперыякратыі, разгортваюцца так, што пастаноўка дадзенага пытаньня правакацыяй ужо не выглядае. – Рэд.]. Вельмі цікавы прагноз складзены ўкраінскімі ваеннымі прафесіяналамі. Ён пазбаўлены эмоцый і мітынгоўшчыны, аб’ектыўна ацэньвае сілы ды сродкі, якія могуць быць задзейнічаныя ў канфлікце, а таксама асаблівасьці кіраваньня войскамі.
Васіль Лапційчук – дырэктар кіеўскага Інстытута Расеі (паводле kavkazcenter.com/russ/content/2008/06/13/58849.shtml; яшчэ адно інтэрвю сп-ра Лапційчука на гэтую ж тэму пададзена тут http://rus.4post.com.ua/world/97414.html)
Вядомы украінскі навуковец, русавед, дырэктар кіеўскага Інстытута Расеі Васіль Лапційчук заявіў журналістам выданьня “Фарпост”, што вайна паміж Украінай і Расеяй вельмі верагодная. У прыватнасьці ён адначыў наступнае:
Віталь Куплевіч
Сьвядомасьць (ідэнтыфікацыя) – складаная псіхалагічная зьява сутнасьць якой заключаецца ў адчуваньні ўласнай належнасьці індывіда, асобы да пэўнай супольнасьці. Сьвядомасьць – катэгрорыя псыхалёгіі. Ня кожная сьвядомасьць бывая палітычнай.
Юры Кузняцоў (ілюстрацыя – карціна “Прадразьвёрстка”)
Памылкова лічыць крызіс, вайну нейкай надзвычайнай выпадковасьцю. Бадай, адзінае, што дэструктыўная імперская антысістэма выкарыстоўвае геніяльна – гэта кастастрофы, якія сама ж і фармуе.
Юры Кузняцоў (ілюстрацыя – карціна С. Іванова “Прыезд ваяводы”)
Рэванш ардынскай імперыі ў сярэдзіне мінулага тысячагоддзя ня мог не суправаджацца і рэваншам візантыйскай царкоўнасьці.
Юры Кузняцоў (паводле ideo.ru/cancerocracy.html; ілюстрацыя – карціна С. Іванова “Баскакі”)
Падаем яшчэ адзін вялікі артыкул расейскага антыімперскага ідэолага Ю.Кузьняцова. Для аналіза ды крытыкі расейскай рэчаіснасьці й яе імперыякратыі аўтар шырока выкарыстоўвае гістарычныя факты, медыка-біялагічныя вобразы, сістэмныя паняцьці. Нас уразіла, як шмат з гэтых вобразаў і паняцьцяў надзвычай блізкія тым, што ўжо былі выкарыстаны сябрамі нашай рэдакцыі. Артыкул зьяўляецца чарговым сьведчаньнем, што сярод расейскіх інтэлектуалаў нарастае разуменьне: галоўныя праблемы расейскага грамадства абумоўленыя імперскім статусам Расеі. Аднак, у адрозьненьне ад А.Шырапаева, аўтар яшчэ ня здольны запрапанаваць выніковых сьхемаў лячэньня імперскай хваробы. У гэтым можа пераканацца кожны, хто дачытае артыкул да канца.
Рэдакцыя.
Аляксей Шырапаеў
Падаем чарговы артыкул выбітнага ідэолага рускага нацыяналізму, на гэты раз нашага сучасьніка, А.Шырапаева (узята з lj.rossia.org/users/shiropaev/25386.html). Аднак мы вымушаны адразу паправіць аўтара. Уся Смаленшчына, поўдзень Пскоўшчыны і усход Браншчыны – гэта частка этнічнай беларускай тэрыторыі (гл. напрыклад тут https://nashaziamlia.org/2006/05/20/106/), якая ўсё яшчэ застаецца захопленай расейскай імперыяй. І хаця мы, зыходзячы са зьмястоўнага інтэр-нацыяналізму абедзьвюма рукамі гатовыя падтрымаць стварэньне нацыянальнай дзяржавы рускіх з назвай Залесьсе, мы настойваем на вяртаньні нам нашых усходніх тэрыторый, на ўваходжаньні іх у склад адзінай унітарнай Беларуска-літвінскай дзяржавы. Лінія Ржэў-Вязьма-Бранск – вось будучая мяжа паміж Залесьсем і Вялікай Літвой-Беларусьсю. Сьхема вяртаньня нашых усходніх тэрыторый даўно зафіксаваная як 25-ы і 32-і прынцыпы Беларускай дактрыны.
Рэдакцыя.
Пададзены ніжэй артыкул сп-ра Яўгена Бяласіна выбітна ілюструе шэраг прынцыповых зьяваў, якія ўжо зафіксаны нашай рэдакцыяй. Гэта і адсутнасьць якой-небудзь рэальнай дапамогі з боку Захаду сапраўдным беларускім дэмакратам, якія разам са сваімі сем’ямі з-за дзеяньняў цяперцаў вымушаныя пакутаваць, напрыклад, у безграшоўі; гэта, нібы для дадатковых маральных пакутаў на рэальным фоне і для дыскрэдытацыі, шырока рэкламуемая ЗША і ЕЗ “дапамога дэмакратыі ў Беларусі”, якая вымяраецца дзесяткамі (!) мільёнаў даляраў штогод; гэта фактычная падтрымка Еўразьвязам (асабліва Нямеччынай) прадстаўнікоў цяперскай улады ў Беларусі; іншае. Чытайце, зьдзіўляйцеся, запамінайце. Факты – рэч упартая.
Рэдакцыя.
Віталь Куплевіч
Калі адной з падставовых адзнак этнічных супольнасьцяў зьяўляецца моўнасьць, г. зн. этналект (гаворка, дыялект, мова), то адна з галоўных адзнак палітычных і этнапалітычных абшаравых супольнасьцяў – гэта мова. Эўропа – адно зь нямногіх месцаў у сьвеце, дзе амаль кожнай нацыі адпавядае ўласная нацыянальная мова, што мае аўтахтонныя, эўрапейскія карані.
Віталь Куплевіч
Надзвычай складана знайсьці дзяржаву, якая дастаткова доўга існуе і на працягу сваёй гісторыі не зьмяняла абшары. Фармаваньне абшару дзяржавы пачынаецца ад параўнальна невялікай першаснай паверхні, якую F. Ratzel (1923) назваў арэалам закладаньня дзяржавы, а іншыя аўтары – абшарам закладаньня (Pounds, 1963; Pounds, Ball, 1964).
Паводле ariru.info/doc/?id=3095
Рускія “арыйцы” (твары іх не вядомыя) пасьля поўнага правалу ўсіх сваіх амбітных уяўленьняў што да надзвычайных уласьцівасьцяў рускага народу й прагнозаў скорага нацыянальнага паўстаньня ў Расеі, сяк-так перажылі некалькі апошніх месяцаў сваёй татальнай паразы, працьвярэзілі й сталі патроху прыходзіць да сябе. Фактычна яны апынуліся ў тым стане, у якім актыўныя, патрыятычныя беларусы, навучаныя горкім досьведам, былі яшчэ ў 1994-м і 2001-м гадах. Праз пераасэнсаваньне сваіх памылак і памылковых уяўленьняў ідзе шлях у будучыню. Як яго праходзяць “арыйцы”? Артыкул, які пададзены ніжэй, ёсьць для іх этапным. Многім ён цікавы і для нас…
Рэдакцыя.
Аляксей Шырапаеў (паводле lj.rossia.org/users/shiropaev/23164.html)
Амаль два гады таму мы ўжо закраналі тэму двух расейскіх фашызмаў (гл. nashaziamlia.org/2006/08/27/271/#more-271), грунтуючыся на больш раньняй працы А.Шырапаева, прысьвечанай гэтай тэме. У новым артыкуле аўтара, які пададзены ніжэй, прадэманстравана і больш прадзьвінутая сьхема актуальнай грамадска-палітычнай сітуацыі ў Расеі ў параўнаньні з тым, што даюць замежныя палітолагі, і трохі іншае бачаньне праблемы ў параўнаньні з тым, што прагназуем мы. Зрэшты, усё гэта толькі на карысьць глыбейшаму разуменьню сітуацыі.
Рэдакцыя.
Андрэй Астальскі
Ужо пару гадоў, як у салідных заходніх выданьнях можна сустрэць артыкулы пад назовам накшталт: “Расея – вораг?” ці “Расея – вораг!”. Натуральна, што іх аўтары маюць погляд на гэтую імперыю, супрацьлеглы таму, які прапагандуе агент расейскай імперыякратыі Аляксандр Рар (яго інтэрвю было пададзена нядаўна на нашым сайце). У студзені г.г. у лонданскім выдавецтве Bloomsbury выйшла кніга Эдварда Лукаса (Edward Lucas) “Новая халодная вайна” (як выглядае вокладка, паказана ўверсе). У ёй аўтар даводзіць, што “Расея стала пагрозай для Еўропы, Амерыкі й сьвету”. З дапамогай сваёй кнігі Эдвард Лукас распачаў кампанію на Захадзе, каб абудзіць і пераканаць грамадства, што час рашуча адкінуць ружовыя летуценьні што да сёньняшняй Расеі. Пра зьмест кнігі можна пачытаць, напрыклад, у артыкуле, які напісаў сам Лукас для “Daily Mail” (гл. тут: www.inosmi.ru/translation/239034.html), ці ў артыкуле, які напісаў Андрэй Астальскі для ВВС (гл. тут: news.bbc.co.uk/hi/russian/international/newsid_7223000/7223467.stm). Сёньня мы прапануем нашым чытачам пазнаёміцца менавіта з апошнім артыкулам.
Рэдакцыя.
Зьбігнеў Бжэзінскі (“The Washington Quarterly”, паводле inosmi.ru/stories/01/05/29/2996/240172.html)
З ног да галавы апрануты ў чорнае – нават вадалазка была менавіта гэтага колеру (вядома, што такому стылю ў свой час аддаваў перавагу Беніта Мусаліні) – былы палкоўнік КГБ, а цяпер прэзідэнт Уладзімір Пуцін выступаў перад тысячамі ўсхваляваных маладых прыхільнікаў, якія сабраліся на маскоўскім стадыёне 21 лістапада 2007 г. Лейтматывам яго прамовы стала ксенафобскае папярэджаньне аб нелаяльнасьці ў адносінах да дзяржавы, накіраванае супраць расейскіх дэмакратычных недзяржаўных агранізацый, якія атрымліваюць субсідыі з-за мяжы. “На жаль, можна знайсьці яшчэ ўнутры краіны тых, хто “шакаліць” каля замежных пасольстваў, … разлічвае на падтрымку замежных фондаў і ўрадаў, а не на падтрымку свайго ўласнага народу”, – грымеў Пуцін пад акампанемент патрыятычных песень савацкай эпохі, якія несьліся з рэпрадуктараў; натоўп махаў расейскімі сьцягамі.
