Віталь Хромаў, Алесь Астроўскі
Варта падаць зьвесткі таксама пра “рускіх нацыяналістаў”, якія існуюць у сілавым блоку сёньняшняй Расеі. Хай першым зь іх будзе генерал-палкоўнік Леанід Івашоў. Пачнем зь яго біяграфіі.
nashaziamlia.org
Асьветна-адукацыйны, грамадазнаўчы сайт для беларусаў: аналіз, прагноз, сілы, інтарэсы, сьветагляды, ідэі, ідэалогіі, праграмы, мэты.
Віталь Хромаў, Алесь Астроўскі
Варта падаць зьвесткі таксама пра “рускіх нацыяналістаў”, якія існуюць у сілавым блоку сёньняшняй Расеі. Хай першым зь іх будзе генерал-палкоўнік Леанід Івашоў. Пачнем зь яго біяграфіі.
Рэдакцыя.
Тое, што мы ня маем ніякай перадузятасьці да польскага народу як такога, з усёй выразнасьцю сьведчыць таксама і тое, што мы працягваем сачыць за разьвіцьцём падзей вакол Катыні-2. Гэтая тэма вельмі небясьпечная і мы моцна падстаўляемся. Пра гэта сьведчыць хаця б тое, што ў Беларусі больш ні водная іншая інфармацыйная крыніца – ні афіцыйная, ні апазіцыйная – гэтую вельмі важную і цікавую тэму не закранае. Робяць выгляд, што яна “не актуальная”… Мы ж, як сапраўдныя інтэр-нацыяналісты, працягваем пошук праўды ў трагедыі 10.04.10, ведаючы яе найістотнае значэньне для лёсу польскага народа. Вось бы так хоць якія палякі пачалі адстойваць аб’ектыўныя інтарэсы беларусаў-літвінаў. Хаця б з-за ўзаемнай ветлівасьці, культуры ці з-за шляхецтва, годнасьці, пра якія яны так любяць казаць…
Падаем яшчэ адзін артыкул, прысьвечаны “перамозе ў Вялікай айчыннай вайне”. Яго аўтар – Юры Несьцярэнка (гл. фота) – у адрозьненьне ад двух папярэдніх аўтараў, падае дадатковыя цікавыя факты і спрабуе аналізаваць гэтую падзею зь іншых пазіцый – максімальнай бесстароннасьці, аб’ектыўнасьці. Наколькі ў яго гэта артымліваецца – кожны чытач сайта можа ацаніць сам (узята з http://yun.complife.ru/miscell/antivict.htm; нязначна скарочана).
Рэдакцыя.
Саад Мінкаілаў (на грунце апублікаваных архіўных матэрыялаў)
З нагоды адзначэньня цяперцамі й расейскімі імперцамі “сьвята 9-мая”, падаем яшчэ адзін артыкул. Яго аўтар разглядае праблему зусім зь іншай пазіцыі – ідэалогіі ісламу. Ацэнкі спадара Мінкаілава зьяўляюцца, на наш погляд, хаця і не ідэальнымі, але ня менш цікавымі, чым спадара Росава (узята з http://kavkazcenter.com/russ/content/2012/05/09/90496.shtml; нязначна скарочана).
Рэдакцыя.
У папярэдняй, 1-й, частцы гэтага матэрыяла былі сьцісла пададзены матывы ўчынка Брэйвіка зь яго ўласных слоў. Цікава, важна! Ці ня праўда? (Каму гэтага замала, можна пачытаць Палітычную дэкларацыю Брэйвіка, напісаную на англійскай мове аж на 1.500 старонках – гл. тут: news.nswap.info/wp-content/uploads/2011/07/2083+-+A+European+Declaration+of+Independence.zip ; альбо кароткую інфармацыю пра яе – гл. тут: http://news.nswap.info/?p=73422#more-73422). А цяпер давайце паспрабуем адысьці ад таго, што нам хочуць скарміць розныя падкантрольныя СМІ ці сам Брэйвік, і наблізіцца да сапраўднай сутнасьці справы.
Рэдакцыя.
17 красавіка 2012 г. нарвежскі тэрарыст Андрэас Берынг Брэйвік, які ў леташніх вядомых падзеях забіў па афіцыйных зьвестках 77 чалавек (8+69), выступіў у судзе з прамовай. У ёй ён патлумачыў прычыны зьдзейсьненых ім тэрарыстычных актаў (http://www.smp.no/nyheter/terrorsaken/article451361.ece). Гэты выступ празь дзень быў перакладзены з нарвежскай мовы на расейскую (http://www.ej.by/news/blogs/2012/04/20/rossiyskie_blogery_opublikovali_opravdatel_noe_zayavlenie_breyvika.html). Нам, натуральна, было цікава даведацца, якімі матывамі кіраваўся Брэйвік, зьдзяйсьняючы свае тэракты. Мы пазнаёміліся з тэкстам яго выступу, зрабілі пераклад на нашу мову, выставілі ніжэй і, як звычайна, выкажам свае меркаваньні. Між іншым, зноў зьвяртаем увагу: ні воднае СМІ ў беларускай і беларускамоўнай інфармацыйнай прасторы на такі элементарны ўчынак у чарговы раз (і які ўжо) аказалася ня здольнае…
Рэдакцыя.
Гледзячы па ўсім, да польскіх патрыётаў, ад якіх заўсёды адчуваецца імперскі душок, пачало даходзіць, што калі яны і далей будуць корчыць зь сябе вялікіх дыпламатаў, закранаючы праблему 10.04/10 пад старажытным беларускім Смаленскам, іх ціха перадушаць у ложках падушкамі, а памяць дыскрэдытуюць нашмат больш цынічныя і агрэсіўныя ліберасты (ліберальныя фашысты). І вось, праз 2 гады пасьля трагедыі прадстаўнікі PiS-у нарэшце загаварылі так, як, здавалася, павінны былі казаць даўно. У выніку ў Польшчы накал дыскусіі вакол памянёных падзей яўна пачынае выходзіць на істотна больш высокі эмацыйны і грамадска-палітычны ўзровень. Каб нашы чытачы былі ў курсе гэтых падзей, прапануем (асабліва тым, хто хоць трохі разумее польскую мову) праглядзець гадзінны відэазапіс выступу старшыні камісіі польскага Сейму, якая рассьледуе забойства амаль сотні прадстаўнікоў польскай нацыянальнай эліты.
Думаем, многія атрымаюць каштоўныя веды. Адрас сайта: http://wiadomosci.dziennik.pl/polityka/artykuly/387764,antoni-macierewicz-z-pis-w-krosnie-o-katastrofie-smolenskiej-jako-wypowiedzeniu-wojny-polsce.html
Рэдакцыя.
3.
Пазьняк часта гаворыць, што беларускае грамадства (варыянт – народ) павінна нешта там зразумець у грамадска-палітычнай сітуацыі ў Беларусі й вакол яе. У сувязі з гэтым Пазьняку самы час нарэшце самому вызначыцца: што такое беларускі народ, які ён, на што здольны ў тых ці іншых грамадска-палітычных абставінах, што ад яго можна чакаць, у чым на яго варта спадзявацца? Так, адказваючы на пытаньне Навумчыка ў пададзеным вышэй інтэрвю, чым патлумачыць, што ў большасьці беларускае грамадства засталося абыякавым да судовага працэсу над Каваленкам, да ягонага лёсу, Пазьняк заявіў: “Беларускае грамадства зьмянілася ў думках [у лепшы бок. – Рэд.]. Яно яшчэ не зьмянілася ў дзеяньнях, але першы этап ужо прайшло. Яно ўжо думае па-іншаму”. Той жа сэнс – грамадства ўсё больш пачынае “крытычна асэнсоўваць сітуацыю”, у т.л. пагрозу расейскага імперыялізму – быў і ў інтэрвю “Белсату” ў студзені 2011 г. (гл. http://www.youtube.com/watch?v=fL9ZA3jX-Gk; http://www.youtube.com/watch?v=IXSYx6umGPo&feature=related)
Сталыя чытачы сайта напэўна ведаюць, што рэдакцыя даволі крытычна ставіцца да дзейнасьці Пазьняка. Як, напэўна, і пра тое, што, калі гэта трэба для справы, мы ігнаруем усялякія другасныя пытаньні. Выстаўленьне гэтага матэрыяла на сайце найперш выклікана нашым жаданьнем дапамагчы ратаваць жыцьцё і свабоду Сяргея Кавеленкі – хлопца, які, ахвяруючы сабой за нашу агульную беларускую справу, крок за крокам вырастае да ўзроўню нацыянальнага героя! З гэтай нагоды мы выстаўляем інтэрвю Пазьняка журналісту “Свабоды” Навумчыку (узята адсюль: http://www.svaboda.org/content/article/24500576.html). Натуральна, у канцы прыйдзецца дадаткова паразважаць пра супадзеньні і адрозьненьні ў пазіцыі Пазьняка і нашай. Істотнае ў тэксьце, як гэта ў нас часта бывае, выдзелена.
Рэдакцыя.
Даклад “Chatham House“ за люты 2012 г.
Напярэдадні самаабраньня Пуціна на чарговы прэзідэнцкі тэрмін праўду пачынаюць казаць ня толькі расейцы, а і прадстаўнікі заходніх аналітычных цэнтраў. Натуральна, ня ўсе і ня ўсю, але тым ня менш… Падаем рэзюмэ даклада Брытанскага цэнтра “Чэтэм Хаўз”, які вядомы таксама як “Каралеўскі інстытут міжнародных зносін”. Аўтары даклада – Філіп Хэнсан, Джэймс Ніксі, Лілія Шаўцова, Эндры Вуд – падаюць у ім сваё бачаньне сёньняшняга стану і будучыні Расеі. Поўны англамоўны тэкст даклада знаходзіцца тут: www.chathamhouse.org/russia2012, яго расейскамоўнае рэзюмэ ўзята і перакладзена адсюль: http://www.chathamhouse.org/sites/default/files/public/Research/Russia%20and%20Eurasia/r0212_putin_russian_es.pdf
Рэдакцыя.
Польскі інфармацыйны партал Niezalezna.pl апублікаваў рэдакцыйны артыкул (“Kremlowskie korzyści z zamachu”; гл. тут: http://niezalezna.pl/23728-kremlowskie-korzysci-z-zamachu). Яго значэньне ня толькі ў тым, што наўпрост выкарыстоўваецца тэрмін “замах” (тэракт) у сувязі з падзеямі 10/04 – такія словы ў Польшчы і за яе межамі цяпер кажуць многія. Артыкул больш цікавы новымі фактамі вакол падзеі, а яшчэ больш тым, чым рэдакцыя занята ў апошні час – доказамі паскоранага загніваньня “Захаду”, якія выяўляюць сябе ў тым ліку і ва ўсё большай колькасьці сьведчаньняў, бачных ўжо ня толькі нам, пэўнай датычнасьці да Катыні-2 “ліберальных колаў сёньняшняга Захаду”. Падаем артыкул ва ўласным перакладзе.
Рэдакцыя.
Рэдакцыя.
У папярэдняй частцы гэтага матэрыялу мы падалі зьвесткі пра значныя посьпехі ў разьвіцьці эканомікі й нацыянальна-дэмакратычным будаўніцтве ў Грузіі пасьля “рэвалюцыі ружаў” 2003 г. Аднак гэтыя рэформы адбываліся на вельмі неспрыяльным фоне. Мела месца вайна расейскай імперыі супраць Грузіі, якая адбылася ў жніўні 2008 году і ў выніку якой была захоплена частка тэрыторыі Грузіі, вядомая пад назвай “Паўднёвая Асеція” (гл. мапу; пра Абхазію мы цяпер весьці гаворку ня будзем – гэта асобнае пытаньне). Акрамя таго, як перад гэтай вайной, так і пасьля яе грузінскі народ жыў і працягвае жыць ва ўмовах няспынных пагроз з боку Расеі чарговай, яшчэ большай вайны, а таксама эканамічнага эмбарга, актыўнай дзейнасьці прарасейскай апазіцыі, правакацый і тэрактаў, якія зьдзяйсьняюцца расейскімі сьпецслужбамі й агентурай… Ну, і як “цывілізаваны” і “дэмакратычны” “Захад” у гэтых умовах, пра якія ён, дарэчы, добра паінфармаваны, дапамагае грузінскаму народу ўтрымаць і ўмацаваць сваю дэмакратычную дзяржаўнасьць? Давайце прыгледземся спачатку да “падтрымкі” з боку Еўразьвязу, а затым – з боку ЗША. А яшчэ пазьней – з боку іншых краін.
Рэдакцыя.
Падзеі вакол Грузіі сёньня – гэта магчымыя падзеі вакол Беларусі заўтра – тады, калі да ўлады ў ВялікаЛітве́-Беларусі прыйдуць прыстойныя людзі, якія нарэшце пачнуць будаваць сапраўды беларускую дэмакратычную дзяржаву. Тады сцэнар будучых падзей вакол нашай краіны, аналізуючы сёньняшнія падзеі вакол Грузіі, можа выглядаць так: ціск расейскай імперыякратыі на Беларусь працягваецца і нават узмацняецца; мы змагаемся за сваю незалежнасьць з усіх сіл, адначасна наладжваючы жыцьцё ў адпаведнасьці з прынцыпамі сацыяльнай і нацыянальнай справядлівасьці; а ў гэты час “Захад”… А што ў гэты час будзе рабіць “Захад” – якраз і бачна ў тым ліку па тым, што ён робіць сёньня ў адносінах да Грузіі. Давайце пачнем наш аналіз з азнаямленьня з тым станам, у якім знаходзяцца сёньня грузінскі народ і яго дзяржава.
Паважаныя беларусы-літвіны, суайчыньнікі. Зьвяртаемся да вас са словамі заклапочанасьці аб лёсе нашай Бацькаўшчыны – Беларусі. У мінулым годзе у Бельгіі (Антвэрпен) быў заснаваны Офіс Беларускай Палітычнай Эміграцыі (ОБПЭ, в.а. ген. дырэктарa cп. С.Аксімовіч, дырэктар І.Лазарчук). Офіс зарэгістраваны і мае акрэдытацыю у Еўрапарламенце. Яго заснавальнікі – фізічныя асобы, прадстаўнікі палітычнай эміграцыі апошняга дзесяцігоддзя. Стратэгія Офіса палягае ў кансалідацыі і каардынацыі намаганьняў беларускай дыяспары сьвету супраць зьнішчэньня беларускага этнасу, дапамога беларускай нацыі ў барацьбе за свае правы і жыцьцёвыя інтарэсы, за пабудову беларуска-літвінскай дзяржавы, супраць паўзучай акупацыі з боку Расеі.
Барыс Стамахін
Адна з чытачоў нашага сайта пракаментавала перадпапярэдні артыкул у наступным ключы: маўляў, цяперашнія падзеі вакол Польшчы – гэта ні што іншае, як адпрацоўка еўрапейскімі касмапалітызатарамі (рознымі мультыкультуралістамі-талерастамі) на прыкладзе гэтай краіны тэхналогіі зьнішчэньня еўрапейскіх нацый. Зь іншага боку, у Беларусі не зьнікаюць енкі, сэнс якіх цалкам супрацьлеглы: маўляў, Беларусь можа стаць дэмакратычнай і незалежнай толькі ўвайшоўшы ў “Эўропу”. Якая з гэтых пазіцый рэалістычная, а якая рамантычна-ілюзорная? Хто правы: Dora ці беларускія “эўрааптымісты”? Рэдакцыя вырашыла пашукаць адказ на гэтыя пытаньні як у меркаваньнях паважаных людзей, так і ў сёньняшніх грамадска-палітычных падзеях у еўрапейскіх краінах. Нядаўна мы ўжо паказалі словамі прэзідэнта Эстоніі Томаса Ільвеса й расейскай ліберал-дэмакраткі Валерыі Навадворскай, што сёньняшні “Еўразьвяз” зусім не дапамагае прыбалтыйскім народам супрацьстаяць новаму наступу расейскай імперыякратыі на іх культуры і мовы (гл. https://nashaziamlia.org/2011/12/13/4574/; https://nashaziamlia.org/2011/12/03/4511/). У працяг шэргу меркаваньняў названых асоб падаем артыкул вядомага расейскага ліберала (сапраўданага ліберала, зь вялікай літары, а не дэгенерата-лібераста!) Барыса Стамахіна (гл. фота). Яго артыкул прысьвечаны актуальным падзеям у Латвіі (узяты адсюль: http://kavkazcenter.com/russ/content/2012/01/25/88389.shtml). У ім спадар Стамахін сярод іншага таксама дае ацэнку той “дапамогі”, якую аказвае латвійскаму народу ў цяжкую гадзіну такі “цывілізаваны”, такі “дэмакратычны” Еўразьвяз.
Рэдакцыя.
Набліжаецца другая гадавіна падзеі 10/04 2010 году. Да яе засталося два з паловай месяцы. Калі ў сувязі з гэтым у сьвеце зьявіцца дадатковая асабліва важная інфармацыя, датычная аналізуемай падзеі, мы пастараемся вас, нашы чытачы, пра яе паінфармаваць. У завяршэньні ж аналізуемага фрагмента тэмы (тэма – татальная дэградацыя “ліберальнага Захаду”; фрагмент – падзеі вакол 10/04) прапануем вам даклад “Міжнароднага камітэту “Катынь-2””, падрыхтаваны да першай гадавіны смаленскай трагедыі. На жаль, усё, што нам вядома пра склад і дзейнасьць гэтага міжнароднага камітэту, гэта тое, што яго даклад быў выстаўлены на вядомым сайце чачэнскіх змагароў за свабоду сваёй Бацькаўшчыны (гл. http://kavkazcenter.com/russ/content/2011/04/12/80667.shtml; матэрыял ілюструецца калажам з удзелам твараў найбольш вядомых пальшавікоў; тэкст падаецца ў нязначна скарочаным выглядзе).
Рэдакцыя.
Штотыднёвік “Наш дзёньнік” у нумары ад 13 ліпеня паставіў пытаньне (http://kavkazcenter.com/russ/content/2011/07/14/83426.shtml): як перавезьці рэшткі Тупалева ў Польшчу? Эксьперты мяркуюць, што, нягледзячы на працяглую адтэрміноўку, рэшткі павінны быць вывучаныя. На думку прадстаўніка акруговай вайсковай пракуратуры ў Варшаве, якая вядзе рассьледаваньне крушэньня Ту-154М 10 красавіка 2010 г. у Смаленску, пакуль яшчэ занадта рана казаць аб дасьледаваньні абломкаў. Спачатку іх трэба яшчэ прывезьці ў Польшчу. Гэта, паводле папярэдняга запэўніваньня прадстаўніка пракуратуры, павінна адбыцца восеньню 2011 года (ужо хутка вясна 2012 году; а рэшткі самалёта амаль 2 гады праветрываюцца пад Смаленскам). Ён дадаў: “Тое, што на абломках няма сьлядоў выбуховых рэчываў (траціл, гексаген, октаген і да т.п.), сцьвярджаюць расейцы”.
Рэдакцыя.
У некалькіх папярэдніх артыкулах мы паказалі цэлую серыю ўсялякіх “праколаў”, якія рэгулярна ў наш час дапускае такі “цывілізаваны”, “дэмакратычны”, “прававы” “Захад”, праз якія ён на справе выкрывае сваё сапраўднае нутро. Гэта і сяброўскія шахер-махер з азіяцкімі дыктатарамі, і невыкананьне сваіх унутрысаюзьніцкіх абавязальніцтваў, і здача на расправу ў Расею чачэнскіх уцекачоў, і шмат чаго аналагічнага. І ўсё ж гэта яшчэ кветачкі. Яны малавядомыя беларускаму абываталю, недастаткова кранаюць яго за жывое. Давайце пяройдзем да разгляду больш выразістых падзей, якія, аднак, дэманструюць усё той жа цынічна-крывадушны характар г.зв. “Захаду”. Адной з такіх падзей, несумніўна, зьяўлецца гібель амаль сотні прадстаўнікоў польскай кансерватыўна-партыятычнай эліты на чале з прэзідэнтам Польшчы Лехам Качыньскім, якая мела месца 10 красавіка 2010 года пад старажытным беларускім Смаленскам.
Рэдакцыя
Летась у чэрвені ўсчаўся чарговы еўрапейскі скандал, які працягваецца дасёньня – аўстрыйскі суд вызваліў праз суткі пасьля арышту ў Вене расейца, былога кіраўніка атрада КГБ “Альфа”, палкоўніка (па іншай інфармацыі, цяпер генерала ФСБ) Аляксея Галаватава (гл. яго фота на фоне жалобнага шэсьця летувісаў з паходнямі). Менавіта пад яго кіраўніцтвам 21 год таму (13 студзеня 1991 года) “Альфа” брала тэлевізійную вежу ў Вільні. Тады было забіта 14 мірных летувісаў і да 1000 чалавек паранены. Праз суткі пасьля свайго вызваленьня (і праз двое пасьля арышту) Галатаваў аб’явіўся ў Маскве. “У мяне ўсё нармальна, цяпер я адпачываю”, – сказаў ён РІА “Навіны”. А адзін зь яго паплечнікаў, віцэ-прэзідэнт асацыяцыі ветэранаў “Альфы” Аляксей Філатаў дадаў: “Хачу сказаць летувіскім ястрабам [сам ён, вядома, расейскі галубок. – Рэд.]: дзірку ад бубліка вы атрымаеце, а не Галатава!”. Сітуацыя не была б такой скандальнай, калі б не было вядома, што арышт Галаватава адбыўся па еўрапейскім ордэры, выданым генпракуратурай Летувы. Менш, чым праз суткі аб арышце паведамілі СМІ Летувы, Эстоніі, Расеі, Славаччыны.
Рэдакцыя.
Лаўрэат першай летувіскай Прэміі свабоды Сяргей Кавалёў выступіў учора ў Сейме гэтай прыбалтыйскай краіны. Ён выказаў радасьць з нагоды таго, што Летува ідзе па шляху еўрапейскай інтэграцыі. Аднак выказаў і пэўныя сумненьні (падаецца паводле http://www.ves.lv/article/201340).
Абама не стрымаў свайго перадвыбарчага абяцаньня закрыць турму ў Гуантанама і нават не наклаў вета на закон, які неабмежавана падаўжае знаходжаньне ў ёй мусульманскіх вязьняў – пішуць на гэтым тыдні заходнія СМІ (падаецца паводле http://ummanews.com/news/last- news/5040–10—————-.html).