nashaziamlia.org
Асьветна-адукацыйны, грамадазнаўчы сайт для беларусаў: аналіз, прагноз, сілы, інтарэсы, сьветагляды, ідэі, ідэалогіі, праграмы, мэты.
Барыс Керзач, Алесь Астроўскі
1. Факты першай паралелі (зьдзьвіжкоўскія)
Папярэдняя заўвага. У матэрыяле размова пойдзе пра 3-гадовы прысуд спадару Зьдзьвіжкову, пра які, пэўна, ведаюць многія. Гэтая падзея наўпрасткі зьвязаная з глабальнай PR-акцыяй 2-гадовай даўніны пад назовам “Данія абразіла прарока” (на справе, вядома ж, ня Данія, і нават не “дацкі” часопіс). У сувязі з гэтым першае, што мы мусім зрабіць – гэта нагадаць пра наш аналіз іншай PR-акцыі, таксама глабальнага маштабу, пад назвай “Код Да Вінчы” (гл. nashaziamlia.org/2006/07/23/205, nashaziamlia.org/2006/07/23/209) і глабальнага вэрхалу вакол “Канферэнцыі па халакосьце” ў Іране (гл. nashaziamlia.org/2006/12/29/470, nashaziamlia.org/2006/12/30/474). Справа ў тым, што ўзгаданая раней падзея пра “абразу Даніяй прарока” ўжо часткова закраналася ў тых матэрыялах.
Віталь Хромаў, Алесь Астроўскі
Заключны аналіз, высновы і Дактрынальныя прынцыпы па “кітайскай” тэме.
Рэдакцыя.
Валянцін Лучко (паводле газеты “Пагоня” ад 26 студзеня – 1 лютага 1996 года)
У шасьці выстаўленых частках абранай намі “кітайскай” тэмы прыведзены асноўныя факты. Здавалася б пара рабіць высновы. Але ёсьць людзі, якія ўжо 12 гадоў таму зрабілі прагноз, які застаецца актуальным і сёньня. Зыходзячы з павагі да аўтара і аўтарскага права мы паўтараем адпаведны артыкул.
Рэдакцыя.
У дадзены фрагмент тэмы мы сабралі матэрыялы, прысьвечаныя дэмаграфічнай і эканамічнай палітыцы Кітаю ў глабальным маштабе. Можна заўважыць, што кітайская імперыякратыя ў апошнія гады кардынальным чынам мяняе прынцыпы сваёй імперскай палітыкі, узбройваецца істотна большай агрэсіўнасьцю. Расея і ЗША ня ведаюць, што рабіць. Артыкулы самых розных па сваіх сьветаглядах асобаў з усёй відавочнасьцю сьведчаць пра гэта.
Рэдакцыя.
Іса Джабраілаў
Іса Джабраілаў (былы першы намесьнік міністра Інфармацыі ЧРІ; падаецца паводле kavkazcenter.com/russ/content/2007/12/26/55308.shtml)
1.
Сьцьвярджаецца, што Чачэнская Рэспубліка Ічкерыя адказвае ўмовам і патрабаваньням, якія прадугледжаны дэмакратычнай супольнасьцю для абвяшчэньня незалежнай дзяржавы і, адпаведна, яе прызнаньня [адразу хочам папярэдзіць: тут і далей аўтар называе “дэмакратыяй”, “дэмакратычнай супольнасьцю” тое, што імі не зьяўляецца – як правіла, ідэалогію і практыку псеўда-лібералізма; апошняе – гэта ідэйна-палічная і грамадска-арганізацыйная плынь, якая цяпер дамінуе на Захадзе і ствараецца глабалісцкай фінанс-алігархіяй у адпаведнасьці са сваімі соцыя-паразітнымі інтарэсамі; таму казаць, што на Захадзе дэмакратыя, што Захад дэмакратычны – катэгарычная “памылка”; магчыма аўтар пра гэта ведае, але, відаць, яму так трэба…. – Рэд.].
Яўген Наважылаў, былы палітвязень, Краснадар
Псеўда-ліберальная дэградацыя Захаду дайшла да такой ступені, што разьлічваць на яго дапамогу ў змаганьні з расейскім імперыялізмам нам, беларусам, цяпер проста бессэнсоўна. Гэта на сваім уласным досьведзе пачынаюць разумець й іншыя народы і людзі. Пададзены ніжэй (паводле kavkazcenter.com/russ/content/2007/12/25/55261.shtml) і наступны артыкулы належаць аўтарам, якія таксама прыйшлі да ўзгаданых высноў, параўноўваючы змаганьне чачэнскага народа за сваю свабоду з рэакцыяй Захаду на яго.
Рэдакцыя.
Віталь Хромаў, Алесь Астроўскі, Барыс Керзач
Нагадаем. Апошніх восем артыкулаў з фактамі й думкамі, пададзенымі ў іх, былі выстаўленыя для таго, каб найглыбей прааналізаваць падзею “вымушанай праўды”, якой стала абраньне Пуціным Мядзьведзева ў якасьці свайго пераемніка. Давайце падагулім сабранае і паспрабуем удакладніць, у якім стане знаходзіцца расейская імперыя і яе імперыякратыя, а таксама паспрабуем сфармаваць прагноз што да лёсу Беларусі ў бліжэйныя 2-4 гады.
А вось меркаваньне яшчэ аднаго расейскага дэмакрата на конт чарговай крамлёўскай “ракіровачкі”. Ня будзем хаваць, яно вельмі блізкае да нашага. Артыкул належыць аглядальніку інтэрнэт-праекта “Саюз Народных Рухаў РФ” А. Ермалаеву (паводле http://www.snd-su.ru; kavkazcenter.com/russ/content/2007/12/18/55092.shtml)
Апошнім кірункам збору матэрыялу вакол разглядаемай “падзеі вымушанай праўды” зьяўляюцца водгукі людзей – прадстаўнікоў розных ідэалагічных плыняў. Як мы ўжо паказалі, рускія імпер-шавіністы вылучэньне Мядзьведзева Пуціным ацанілі скрайне негатыўна, сіяністы і псеўда-лібералы Захаду наадварот – пазітыўна. Застаецца адно – паслухаць людзей, якія захоўваюць дэмакратычныя ідэалы. Таму мы прапануем пазнаёміцца з меркаваньнем Андрэя Іларыёнава – былога дарадцы Пуціна (падаецца паводле www.cato.ru/pages/151?idpage=69&idcat=421&parent_id=4; а таксама The Washington Post, www.gazetaby.com/index.php?sn_nid=10382&sn_cat=37)
Рэдакцыя.
Яшчэ адзін кірунак збору матэрыялаў вакол “падзеі вымушанай праўды”, якой стала прызначэньне Мядзьведзева пераемнікам Пуціна, зьвязаны з аналізам рэакцыі ліберальнага Захаду на яе. Падаем гэтыя матэрыялы.
Рэдакцыя.
Падаем скарочаны пераклад артыкула ў “Asia Times” (ЗША) паводле www.kavkazcenter.com/russ/content/2006/01/20/41152.shtml (аўтар ня быў указаны). Для амерыканскай фіналігархіі й сіянакратыі аўтар выкарыстоўвае сімвалічнае паняцьце “дзядзя Сэм”. Артыкул надрукаваны напачатку 2006 года.
Рэдакцыя.
Красімір Петроў (Krassimir Petrov, “Energy Bulletin”, 21 лютага 2006 г., ЗША; паводле http://www.inosmi.ru/stories/05/09/02/3453/225673.html)
Гэты і наступны артыкулы, якія мы трошкі скарацілі, мы выстаўляем для таго, каб паказаць тэхналогіі, з дапамогай якіх амерыкана-сіянісцкая фіналігархія паразітуе на значнай частцы чалавецтва. Кожнаму беларусу варта ведаць ня толькі, як дзейнічае расейскі імперыялізм (тут мы добра засвоілі, што ён падпарадкоўвае народы праз вайсковую сілу, гвалт, тэрор, праз рускую мову, захоп інфармацыйнай прасторы ды маёмасьці народаў і г.д.), а і як дзейнічае іншы від імперыялізму – сіянісцкі фінансавы.
Рэдакцыя.
У працяг узьнятай антысіянісцкай тэмы друкуем цікавы артыкул, узяты з www.rusprav.org/2007/93.htm (поўная версія тут www.russia-talk.com/antichrist.htm). Паняцьце “антыхрыст” – на сумленьні аўтара. Мы аддаем перавагу паняцьцям глабалісцкія “фіналігархія” і “сіянакратыя”.
Рэдакцыя.
У гэтым артыкуле мы пазнаёмімся з мерапрыемствамі, якія праводзяць “будаўнікі” Новага сусьветнага парадку. Адразу зробім агаворку, у гэтым артыкуле мы абмяжуемся толькі фінансавым бокам справы, бо разам з адпаведнай тэхналогіяй гэты бок – адна з галоўных прыладаў “будаўнікоў” Новага сусьветнага парадку. Акрамя таго, гэты артыкул запатрабуе ад чытача пэўнай грамадзянскай мужнасьці й гатовасьці адмовіцца ад шэрагу ўбітых у голавы паняцьцяў, бо факты (і толькі факты!), якія прыведзеныя ў артыкуле, ідуць у разрэз са шматлікімі звычайнымі ўяўленьнямі. Гэта адбываецца з-за таго, што антыхрыст, які па Евангельлі ёсьць “бацькам хлусьні”, старанна хавае свае пляны і дзеяньні да таго моманту, пакуль чалавецтва цалкам не апынецца ў яго ўладзе.
Барыс Керзач, Алесь Астроўскі, Віталь Хромаў
Барыс Керзач, Алесь Астроўскі, Віталь Хромаў
Барыс Керзач, Алесь Астроўскі, Віталь Хромаў
Гаворачы пра артыкул двух амерыканскіх прафесараў, які некалькі тыдняў таму быў выстаўлены на нашым сайце, немагчыма не адзначыць ня толькі яго вялікае ідэалагічнае значэньне, а і грамадскі подзьвіг аўтараў. Вельмі цяжкую праблему яны ўзьнялі як для Амерыкі, так і для ўсяго цяперашняга “цывілізаванага сьвету”. Што тут скажаш – малойцы, героі! Але пры параўнаньні іх пазіцыі з пазіцыяй, прынятай у нашай рэдакцыі, бачная іншая плоскасьць падачы матэрыялу. Так, у сп-роў Уолта і Міршаймера атрымліваецца, што ёсьць нейкая неверагодная дзяржава Ізраіль, кіраўнікі якой проста ўсе пагалоўна палітычныя геніі. Яны стварылі ў ЗША магутнае лобі, якое сёньня кіруе ўсёй амерыканскай унутранай і вонкавай палітыкай (а разам зь імі й усёй 300-мільённай амерыканскай нацыяй, на 98% негабрэйскай), прычым так, што тая дзейнічае ў інтарэсах маленькай габрэйскай краіны, разьмешчанай на супрацьлеглым канцы сьвету. Як бачыце, ужо проста ясная падача сітуацыі ў аўтарскім кантэксьце выяўляе яе парадаксальнасьць, а, дакладней… міфалагічнасьць. З пункту гледжаньня аб’ектыўнага погляду на сітуацыю, асабліва, калі дадаць гістарычныя факты, ўсё выглядае, вядома ж, інакш.
Міхась Кукабака (сьнежань 2002 г.)
У сітуацыі неабходнасьці маральнага выбару варта зьвяртацца да маральных аўтарытэтаў. Таму, працягваючы аналіз сіянісцкай тэмы, мы вырашылі зьвярнуцца да меркаваньня Міхася Кукабакі – вядомага дысідэнта, праваабаронцы, грамадскага дзеяча і, што вельмі прыемна для нас, беларуса па паходжаньні. Па прафесіі ён – просты рабочы, цяпер жыве ў Маскве, супрацоўнічае зь Хельсінскай Асацыяцыяй. Паводле www.gulag.ipvnews.org сп-р Міхаць у 1968 годзе адмовіўся ўдзельнічаць у здушэньні “Праскай вясны” і заявіў уладам: “Калі пашлёце, буду вымушаны павярнуць свой аўтамат супраць Саветаў – выступіць на баку чэхаў”. За гэта ды іншае быў паддадзены персьледу. У 1977 годзе Кукабаку памясьцілі ў “шпіталь сьпецтыпу”. Праз год яго асудзілі за “антысавецкую агітацыю і прапаганду”. Калі тэрмін закончыўся, яго зноў падоўжылі. Так было некалькі разоў. Сп-р Міхась адмовіўся напісаць сьпецыяльную заяву з абяцаньнем ніколі больш не займацца “антыдзяржаўнай дзейнасьцю”. У выніку ён стаў апошнім савецкім дысідэнтам: быў выпушчаны з турмы толькі ў сьнежні 1988 г. – сьпецыяльна да сесіі ААН з удзелам М.Гарбачова. Яго імя ў дэмакратычных краінах стала сімвалічным. Вызвалілі яго пад ціскам міжнароднай грамадскасьці з актыўным удзелам Андрэя Сахарава.
Рэдакцыя.
Сьцівен Уолт, Джон Міршаймер (паводле http://meast.ru/?p=313)