nashaziamlia.org
Асьветна-адукацыйны, грамадазнаўчы сайт для беларусаў: аналіз, прагноз, сілы, інтарэсы, сьветагляды, ідэі, ідэалогіі, праграмы, мэты.
Барыс Керзач, Алесь Астроўскі
“Нацыя ўсё глыбей падае ў прорву злой бяды, ня маючы права хоць бы гучна заплакаць. Ня кажучы ўжо пра крык, каб памаглі. Не паможа ніхто, як не памагаў ніколі”.
Васіль Быкаў.
Як узгадана ў папярэднім артыкуле, “пуга” ў “змаганьні з рэжымам” не дапамагла і Захад перайшоў на “пернік” (і гэта, падкрэсьлім, нягледзячы на цалкам антыдэмакратычныя выбары ў “палатку”, якія толькі што адбыліся).
Алесь Астроўскі, Барыс Керзач
Усім напэўна ўбіўся глыбока ў вушы выраз, які апошнім часам у адпаведнасьці зь вядомымі законамі PR-тэхналогіі старанна накідвала сьвету салодкая парачка Пуцін-Мядзьведзеў – “Прымус да міру”. Так яны казалі пра Грузію, на якую нядаўна напалі ўсёй сваёй вайсковай армадай. Шмат гадоў (больш 10) аналагічны прымус, толькі ўжо да “дэмакратыі”, практыкуе Захад у адносінах да Беларусі. Паколькі ў гэтай гісторыі цяпер, у канцы 2008 году, зьявіліся новыя істотныя павароты, мы можам страціць дакументальныя сьведчаньні ранейшага шматгадовага (і безвыніковага) прымусу Захадам рэжыму Лукашэнкі “да дэмакратыі”. Гэтага не павінна адбыцца. Магчыма, наперадзе ў нас размовы з заходнімі “дэмакратамі” ці што-небудзь аналагічнае, дзе дакладныя факты пра іх папярэднюю дзейнасьць будуць вельмі дарэчы. Дый наша навучаньне на ўласнай гісторыі мае немалое значэньне…
Ігар Паўлоўскі
Аўтар – дырэктар Руска-Балтыйскага медыя-цэнтру. Артыкул быў надрукаваны ў эстонскім выданьні “Delfi” ў верасьні г.г. (падаецца паводле www.inosmi.ru/translation/244168.html). У матэрыяле відавочна зьмягчаецца драпежіцкая палітыка сталінскага СССР напярэдадні Другой сусьветнай вайны (раім чытачам на дадзены кантэкст не пападацца). Мы падаем артыкул па іншай прычыне – каб абнародаваць малавядомыя факты пра іншых еўрапейскіх драпежнікаў (напрыклад, Польшчу), а таксама пра такія дзяржавы, як Вялікабрытанія і Францыя, якія ня выканалі сваіх абавязальніцтваў, чым спрыялі эскалацыі агрэсіі гітлераўскай Нямеччыны. Ня будзем хаваць, актуальнасьць дадзенага гістарычнага матэрыялу, як своеасаблівага папярэджаньня, істотна ўзрасла ў сувязі зь нядаўнімі падзеямі вакол Грузіі. У заходніх дзяржаў выявіліся тыя ж інстынкты. Дый гісторыя, як вядома, нікога і нічаму ня вучыць. Таму аналагічная хада падзей у Еўропе можа паўтрыцца зноў. Толькі вось на месцы Чэхаславаччыны ці Аўстрыі можа апынуцца… Беларусь, а ролю Нямеччыны на гэты раз можа выканаць Расея. Мы ўжо пра гэта папярэджвалі (nashaziamlia.org/2008/08/30/1513). Практычна тое ж гаворыць цяпер (у т.л. пра “вялікую верагоднасьць аншлюсу Беларусі”) і знаёмы чатачам нашага сайта Эдвард Лукас (гл. http://www.polskieradio.pl/zagranica/news/artykul92897.html). Толькі ёсьць адзін істотны нюанс: у 1939-44 гадах у вайскоўцаў яшчэ не было ядзернай зброі…
Рэдакцыя.
А.Астроўскі, В.Хромаў, Б.Керзач
Толькі што адбылыя нібы-выбары ў палатку Лукашэнкі далі шмат чарговых фактаў, на падставе якіх можна ўдасканаліць нашы веды пра беларускую і ваколбеларускую грамадска-палітычную рэчаіснасьць. Тут выразна выявілі свае ўласьцівасьці тры стратэгічныя аб’екты: “аб’яднаная дэмакратычная апазіцыя” (першы), Захад (другі), Лукашэнка і яго рэжым (трэці). З гэтай нагоды было б нерацыянальна даденую падзею не прааналізаваць.
З.Сейбіт
Звычайна людзі перад пагрозай той ці іншай праблемы кансалідуюцца дзеля яе вырашэньня. Сытуацыя, якая складаецца ў Беларусі, насьцярожвае. На фоне абвастрэньня грамадскіх праблем у палітыцы, эканоміцы, нацыянальнай культуры, у грамадстве не назіраюцца працэсы кансалідацыі дастатковай часткі людзей дзеля іх вырашэньня (што не дазваляе нам кансалідавацца, пра гэта гаворка асобная). У такой сытуацыі расьце напружаньне, агрэсіўнасьць людзей. Нават блізкія ў поглядах людзі пачынаюць варагаваць між сабою. Замест пошуку рашэньняў людзі вінавацяць адзін аднаго. Нібыта адказ на пытаньне “Хто вінаваты?” можа быць рашэньнем праблемы [пытаньне “Хто вінаваты?” патрэбнае для аналізу праблемы і пошуку яе вырашэньня. – Рэд.]. Неўпрыкмет разгортваецца вайна ўсіх супраць усіх, што ўрэшце можа паставіць пад пытаньне нашу супольную жыцьцяздольнасьць.
Яўген Мурашка
Чалавеку майго ўзросту вядома, што такое “шэсць сотак”. Дзяржава праявіла “клопат” пра нас, грамадзян, і дала нам кавалак зямлі, прытым не самы лепшы, каб мы мелі магчымасць неяк выжыць, бо яна не ў стане была гарантаваць нам нармалёвы жыццёвы ўзровень [5-6 сотак пачалі даваць у канцы 1960-х; галоўная задача “дзяржавы” была ў тым, каб расьцярушыць людзей на мясцовасьці, ня даць гуртавацца, стварыць ім клопат, адуважыць ад грамадскіх падзей і ацэнак. – Рэд.].
Сталым чытачам нашага сайта вядома, што мы даўно вядзем пошук у “Расеі” сапраўдных рускіх дэмакратаў, для якіх найвышэйшай каштоўнасьцю ёсьць не PR-пастка пад назвай “Вялікая Расссея!”, а непасрэдна сам рускі народ, і якія разумеюць, што працяг існаваньня расейскай імперыі ў яе цяперашнім выглядзе – гэта паступовае выміраньне ўсіх рускіх. Да Шырапаева і Хамякова, якіх мы прэзентавалі нашым чытачам раней і якія прапануюць вылучыць з “Расеі” дастаткова абмежаваную тэрыторыю для пабудовы нацыянальнай дзяржавы рускага народу, далучаюцца ўсё новыя людзі. Доказ – думкі сп-ра Рэма Латыпава, пададзеныя ніжэй. Зьвярніце ўвагу, наколькі блізкімі зьяўляюцца думкі аўтара да таго, што ўвесь час прапагандуе наш сайт. Застаецца толькі аб’явіць галоўнага ворага рускіх – расейскую імперыякратыю – і падабенства будзе 100%-м (узята з http://rem-latypov.livejournal.com/8813.html).
Рэдакцыя.
У разьвіцьцё тэмы, за якой мы сочым апошнія дні, падаем тэкст звароту да татарскага народу Старшыні татарскай Партыі нацыянальнай незалежнасьці “Іцьціфак” Фаўзіі Байрамавай (паводле azatlyk-vatan.blogspot.com)
Рэдакцыя.
Рэдакцыя
Амерыканскае выданьне Online Journal паведаміла, што некаторыя прадстаўнікі каманды кандыдата ў прэзідэнты ЗША ад Рэспубліканскай партыі Джона Макейна, у прыватнасьці, дарадца кандыдата па вонкавай палітыцы Рэндзі Шойнеман і мультымільярдэр Джордж Сорас, плануюць дамагчыся прызнаньня незалежнасьці шэрагу нацыянальных рэспублік Расеі (www.finugor.ru/?q=node/8826).
Паводле www.svaboda.org/content/Article/1200641.html
Набліжаецца час, калі мы будзем удакладняць наша стаўленьне да “польскага пытаньня”, неабходнасьць чаго апошнім часам справакавана польскімі імперыялістамі, а канкрэтна акцыяй “Карта паляка”. Будзе там і пра “нож у сьпіну”, і пра “ціхай сапай”, і пра шмат што іншае. Але сёньня 17 верасьня. З гэтай нагоды на сайце радыё “Свабода” зьявіўся дзіўны артыкул паважанага пана Яна Максімюка. Мы вырашылі яго падаць і трохі пракаментаваць – для затраўкі да будучай больш сур’ёзнай размовы…
Рэдакцыя.
Элен Бары (The New York Times; паволе www.inopressa.ru/nytimes/2008/09/10/11:47:35/sep; увага: дадзены адрас адчыняў артыкул адзін дзень, затым і дасёньня пачало высьвечвацца, што “артыкул ня знойдзены!”…)
Анэксія “Расеяй” некаторых правінцый Грузіі з прызнаньнем іх незалежнасьці ня толькі ў нас павялічыла цікавасьць да нацыянальна-сепаратысцкіх рухаў у межах самой імперыі. Артыкул, які мы падаем ніжэй, быў нядаўна надрукаваны ва ўплывовай газеце ЗША “The New York Times” і зьяўляецца яскравым сьведчаньнем гэтаму.
Рэдакцыя.
Барыс Керзач, Алесь Астроўскі
Пасьля папярэдняга артыкула, у якім выкрываюцца планы “Імперыі зла”, цікава назіраць, як расейская імперыякратыя іх апраўдвае. Імперцы зразумелі, што шантаж Захаду Лаўровым, які запрапанаваў заходнікам выбіраць паміж Грузіяй і Расеяй (гл. nashaziamlia.org/2008/08/24/1509/#more-1509), ці аргументы накшталт таго, што начальству расейскіх ФСБ, МУС, арміі няма дзе адпачываць улетку, таму ім патрэбная Абхазія (гл. ariru.info/doc/?id=3139), ёсьць слабым абгрунтаваньнем анэксіі часткі тэрыторыі Грузіі. Відаць, з гэтай нагоды ў расейскай інфармацыйнай прасторы пачала распаўсюджвацца інфармацыя пра план “Чыстае поле”, які пэўныя структуры з Захаду нібыта зьдзяйсьняюць супраць Расеі. Актыўную ролю ў распаўсюдзе страхаў пра гэты план адыгрывае і Пуцін. Мы вырашылі разабрацца з дадзенай тэмай.
Рэдакцыя.
Паводле “Delfi“, Эстонія, адрас: rus.delfi.ee/projects/opinion/article.php?id=19794036
Март Хэлме – былы амбасадар Эстоніі ў Маскве. У студзені 2007 года (паўтары гады таму) ён напісаў артыкул, у якім сярод іншага заявіў: “Сёньняшняя Расея – гэта монстар, якога сьвет у сваёй гісторыі яшчэ ня бачыў. Гэты монстар расправіць плечы ў 2008 годзе пасьля прэзідэнцкіх выбараў, і вось тады мы ўбачым, якая пачвара выпаўзе з варотаў Крамля. Палітыка, якую яна будзе праводзіць, будзе абсалютна агрэсіўнай з выкарыстаньнем вымагальніцтва, палітычна матываваных зьнікненьняў людзей і забойствамі. Прычым, ня толькі ў Расеі, але і ў іншых краінах. Ня пройдзе і двух гадоў, як ў асобе Расеі [так у аўтара. – Рэд.] мы будзем мець справу з самым жахлівым тэрарыстычным рэжымам у сьвеце, экспартэрам тэрарызму, побач зь якім усялякія там ХАМАСы і “Аль-Кайды” паблякнуць” (гл. тут: nashaziamlia.org/2007/02/14/533). Тады гэты артыкул мы разьмясьцілі пад рубрыкай “Праверым прагноз”. Настаў час праверыць правільнасьць прагнозу на фоне новых падзей і новага артыкула…
Рэдакцыя.
Іна Студзінская (паводле www.svaboda.org/content/Article/1199305.html; гл. таксама www.gazetaby.com/index.php?sn_nid=5548&sn_cat=46)
Учора, 11 верасьня, вядомаму пэдагогу, краязнаўцу Алесю Белакозу споўнілася 80 гадоў. Усё жыцьцё ён працаваў настаўнікам у вёсцы Гудзевічы Мастоўскага раёну ў нас на Гарадзеншчыне. Спадар Алесь стварыў у сваёй школе ўнікальны літаратурна-этнаграфічны музэй. Цяпер ён на пенсіі, аднак час ад часу водзіць экскурсіі, бо ніхто ня здольны гэта рабіць так захапляльна.
Рэдакцыя (паводле news.gala.net/?cat=23&id=303118)
Яшчэ 28 жніўня Ўсетатарскі грамадскі цэнтар апублікаваў за подпісам свайго старшыні Талгата Барэева зварот да татарскага народу, зьмест якога выказаны ў заключнай фразе дакумента: “Няхай жыве вольны Татарстан!”.
Паводле kyk-byre.ru/?id=35
Друкуючы даны зварот да расейскіх уладаў і СМІ ад Башкірскага грамадскага руху «КYК БYРЕ», які прэзентуе нацыянальныя інтарэсы башкір на Расеі й у Башкартастане, мы хочам прадэманстраваць, наколькі канвергентна блізкімі зьяўляюцца праблемы й інтарэсы абсалютна розных народаў, якія апынуліся пад кантролем расейскай імперыякратыі. Зьвярніце ўвагу: тое, што Беларусь – незалежная дзяржава, а Башкартастан – аўтаномія ў складзе РФ, нічога ня значыць. Мы на адным узроўні этнацыднай праблемы! Гэта яшчэ раз даводзіць універсальнасьць механізмаў імперскай агрэсіі й падказвае, што перамога ў барацьбе за свабоду народаў магчымая толькі праз інтэрнацыяналізацыю і каардынацыю змаганьня. Па адным нам з-пад імперыі не вылезьці…
Рэдакцыя.
Галіна Арцёменка
Апошнія генетычныя даследванні выявілі, што мы, беларусы, зусім не славяне, а заходнія балты і нашы бліжэйшыя генетычныя родзічы – германцы, летувісы, латышы, харваты, славакі. Гэта значыць, што мы адносімся не да славянаў, а да германцаў. Германскія плямёны засялялі не толькі тэрыторыю Паўночнай кантынентальнай Еўропы, але і Скандынавію, і Брытанскія астравы. Розніцы паміж часткай насельніцтва Польшчы і беларусамі наогул не існуе.
Алесь Астроўскі
“Дню ведаў” (1 верасьня) і
Перамозе войскаў ВКЛ над Масквой
у бітве пад Воршай (8 верасьня) прысьвячаецца.
4. Увесь матэрыял, пададзены вышэй, сьведчыць: здаецца, і клапоцяцца нашы людзі пра нашу беларускую мову і школу, перажываюць за іх (дый шмат нас такіх), але вынікаў няма! Замест вынікаў – поўная бездапаможнасьць, разгубленасьць, стомленасьць, безвыходнасьць! Здаецца, ужо ўсім павінна стаць зразумелым – такое “змаганьне” з тымі падыходамі, якія выкарыстоўваліся, вынікаў ня дасьць. Дзесяцігоддзі часу (калі лічыць з канца 1980-х), бессэнсоўна страчаныя на “змаганьне за беларускую мову і школу” – найяскравае сьведчаньне гэтаму. Не атрымаўшы вынікаў, большасьць “змагароў” кінулі праблему і не выказваюцца па ёй. Вырашылі, што задача ім не па зубах. А тыя, што засталіся, заняліся складаньнем летапісу этнацыднага злачынства – паступовага зьнішчэньня беларускай мовы ды беларускай адукацыі, ці выкалупваньнем хоць чаго-небудзь станоўчага, што яшчэ засталося, ва ў цэлым безнадзейна разбуральнай, дэградатыўнай плыні. Спадарове, гэта – ня вынік, і гэта – ня справа. Гэта іх імітацыя і падмена… Хай у каго заўгодна апускаюцца рукі, хто заўгодна хай займаецца самападманам, а мы – сябры рэдакцыі – так рабіць ня будзем. Так мы вырашылі. У адпаведнасьці з гэтым, ад імя рэдакцыі сайта бяруся яшчэ раз прааналізаваць сітуацыю і зрабіць прапановы.
Алесь Астроўскі (выкарыстаны матэрыялы www.svaboda.org/content/Article/1195303; …/Article/1195275; …/Article/1195425)
Учора было 1 верасьня. І зноў, як і ўсе апошнія гады мы маем у Гародні, дый па ўсёй Беларусі, жахлівую, перавернутую дагары нагамі, нясьцерпна балючую сітуацыю – нашы беларускія дзеткі ідуць у беларускія школы, дзе будуць вучыцца на… акупацыйна-каланіяльнай мове! Зь недарэчнасьцю, жахам гэтай сітуацыі мала што можа параўнацца. Бадай што горшымі ёсьць толькі маштабны генацыд народу накшталт таго, што мы перажылі ў XVII стагоддзі, ці экацыд (зьнішчэньне ўсяго жывога на дастаткова вялікай тэрыторыі) у выніку, напрыклад, ядзернага ўдару. Нават, калі ўзгадваць пра пераробку балгарскіх дзяцей у лютых турэцкіх янычараў – ворагаў свайго ж народу і сваіх маці, гэта будзе хай і таксама сатанінская справа, але меншага памеру. Бо ператварэньне дзяцей беларусаў-літвінаў з дапамогай рускай школы ў янычар-маскоўцаў мае ТАТАЛЬНЫ характар. І што цікава, абсалютнай большасьці дабрахотаў, у т.л. з Захаду, на гэта пляваць. Ні ў адной іх рэзалюцыі, якая апісвае сітуацыю ў Беларусі, пра этнацыд няма ні слова. Гэта таксама працягвае хваляваць і абураць, хаця ўжо даўно розумам усьведамляеш, што ружовыя ўяўленьні маладосьці пра “дэмакратычны Захад” даўно пара адкінуць. Усё, што можна зрабіць у гэтай справе, можам зрабіць толькі мы – беларусы – самі й адны… Таму: Што рабіць, як супрацьстаяць цяперска-дэгенератыўнай уладзе ? – гэта і ёсьць ключавое пытаньне, якое варта абмеркаваць з нагоды “Дню ведаў”.
Ужо шмат гадоў, як АК БПС адмовіўся ад усякага супрацоўніцтва ня толькі з каланіяльным рэжымам, але і з ягонай апазіцыяй. Аднак, у сувязі з апошнімі падзеямі і працягам ціску супраць нас з боку сілавых структур, мы вырашылі агучыць нашую пазіцыю.
